Villian Jinchuriki (ASKIDA)

(25) Barışın Göreceliliği

"Ouu! Bu gerçekten harika görünüyormuş." Tobi neşe ve takdirle baktı ona. Nihayet Naruto'yu ziyarete gelmişti.

Naruto da keyifle sahip olduğu en neşeli ve en büyük gülümsemesini yüzüne yerleştirdi. "Değil mi değil mi??!! Sennin mode çok harika bir şey! Kurbağanın söylediğine göre Konoha'daki neredeyse herkesi geride bırakmışım bunu öğrenerek. Nasıl ama?  Ben mükemmelim değil mi?!!"

Uzun zamandır Tobi'yle doğru düzgün konuşma fırsatı bulamamıştı. Onun yokluğundan beri birsürü yeni teknik öğrenmişti ve şu anda hepsini birden göstermeye çalışır gibi bir hali vardı. Epey chakra harcamıştı ama önemsemedi. Her tekniğinde normalde olması gerekenden daha çok chakra kullanarak daha güzel ve güçlü göstermeye çalıştı. Tobi'nin takdirini kazanmak için uğraşıyordu ve tüm bunlar yetmezmiş gibi açıkça övmesini istediğini söylemekten de çekinmiyordu.

Tobi neşeyle alkışladı, Naruto'ya istediğini verdi. "Ben yokken bu kadar başarılı bir şekilde idare etmene hayran kaldım. Gerçekten kendini aşmışsın, harikasın Naruto!"

Naruto sanki mümkünmüş gibi daha çok gülümsedi, Tobi'nin takdiri gerçekten farklı hissettiriyordu. Onun söyledikleri ile daha da gaza gelirken konuşmaya başladı. "Bu hiç bir şey t'tebayo! Bu jutsuyla rasengan yaptığımda kendi rasenganımın 10 katı şiddetli oluyor! Hem daha fikirlerim bitmedi, rasenganı da fırlatmanın yolunu öğreneceğim. Savaş esnasında ne kadar yararlı olduğunu düşün!"

"O kadar çok şey anlattın ki kıskanmak üzereyim. Acaba senden eğitim almaya mı başlasam?" Tobi gülerek konuşuyordu. Sennin modunun gücü ve Rasenshuriken onu gerçekten etkilemişti. Neresinden bakarsa baksın olağanüstüydü. Dahası normalde bileğine ciddi zarar veren rasenshuriken tekniği sennin mod kullanırken hiçbir sorun teşkil etmiyordu. En fazla 2 kez oluşturabilmesi şu an yeterince iyi değildi fakat zaten sennin modun kendisini yeni öğrenmişti bu çocuk. Zamanla ve daha sıkı bir eğitimle gerçekten de 'mükemmel' hâle gelebilirdi.

Tobi nereden geldiğini anlayamadığı bir gurur hissetti. Naruto ise onun sorusunu tüm egosuyla yanıtlıyordu, "Heh heh, alabilirsin. Bence seni bile geçmişimdir Tobi-san."

Tobi aniden sharinganını açtı, sahte tehditkâr bir gülümsemeyle konuştu. "Kamuim varken mi beni yeneceksin?"

Naruto bu soruya bozuldu ve sahte bir gülüşle cevapladı. "Ha ha, hadi ama. Ciddi olmadığımı biliyorsun."

Tobi sharinganını kapattı ve ona gülümseyerek baktı. Tam o sırada uzaklardan bir kurbağa sesi duyuldu,

"Naruto!"

Tobi "Hmm..anlaşılan henüz kurbağalarla işin bitmemiş."

Naruto mızmızlandı, "Umarım yeme vakti olduğunu söylemez. İchuraku ve Tako ramen üzerine yemin ediyorum ki bu gidişle zehirleneceğim."

Tobi gülerek sırtına 2 kez vurdu. "Hadi, sana görüşürüz. Benim de halletmem gereken ufak bir şey var."

"Naruto, neredesin?!"

Naruto Tobi'ye gülümseyip "Görüşürüz Tobi-san." dedi. Sonra seslenen kurbağaya hitaben "Buradayım! Ne oldu?" diye sordu. Bu esnada Tobi de kamui ile kaybolmuştu.

Kurbağa onun yanına varınce derin nefesler aldı. Oldukça endişeli duruyordu. Naruto da gerildi. "Ne oldu diyorum Gamatatsu? Çok endişeli görünüyorsun."

Gamatatsu sık nefeslerinin arasından zorlukla konuştu, "Sen...senin bu kadar uzakta ne işin var!..Herkes seni arıyor, hemen köye dönmelisin!"

Naruto bu cümleler ile endişelendi, kurbağa diyarı olduğu için gidebildiği en ıssız ve uzak yere gitmişti Tobi ile konuşabilmek için. Şimdi bu kurbağa ne diyordu böyle? Adımlarını kurbağaların evine doğru atmaya başladı ve tüm gücüyle koştu. Genelde tembel takılan Gamatatsu onu bulmak için buralara kadar geldiyse ortada ciddi bir şey olmalıydı. Hızla ilerlerken Gamatatsu'yu soru yağmuruna tutmayı da ihmal etmedi.