"Sen kimsin?" Sen sor. Böyle bir zamanda sorulacak en uygun soru bu gibi görünüyor.Oğlan omuz silkiyor ve sana doğru yürüyebilmek için doğruluyor. "Aslında kim olduğunu sormam gerektiğini düşünüyorum. Ne de olsa sadece Lost'a rastlıyorum. Neden onlardan birisin?"Alttaki evi işaret ederek kendi kahkahanı bastırırsın. "Buraya ait değilim, bence bu çok açık. Kaybolan insanlarla ne yaparsın?"Oğlan yanınıza oturur, boş boş bacaklarını önünüzdeki uçurumun üzerinden sarkıtır. "Onları yanıma alıyorum. Adama gelecek kadar iyilerse, yani."Sana bir bakış atıyor ama sen sadece gözlerini deviriyorsun. "Bu oldukça teatral ama tamam. Tüm yargılama ihtişamına rağmen, bu insanları yanına almaya karar verirsen, onlara bundan sonra ne olacak?Oğlan cevap belliymiş gibi ellerini iki yana açar. "Benim adamda yaşıyorlar tabii ve ayak uydurabildikleri sürece bir daha asla başka bir şey istemiyorlar. Neden bilmek istiyorsun?"Omuz silkiyorsun. "Teklifini kabul edip etmeyeceğime karar veriyorum."Çocuğun yüzü, sanki bir bıçakla kesilmiş gibi anında beliren bir sırıtışla ikiye ayrıldı. "Ruhunu beğendim."
