-Şşş tamam ben burdayım korkmana gerek yok.
Hızla yatakta doğrulduk ve ona kollarımı sıkıca sardım. Hem ağlıyor hemde ona sarılıyordum.
Tam ağlamam durmuştu ki tekrar şimlekten çaktı ama bu hepsinden daha sesliydi. Artık ağlıyacak mecalim kalmamıştı ve zangır zangır titriyordum.
Tekrar yatağa uzanmamı sağladı ve bir elini belime sardı, diğer eliylede saçımı okşuyordu.
-Hadi biraz uyumaya çalış,ben yanındayım.
Işıklar kapalı olduğu için hala korkuyordum hıçkırıklarım arasından kelimeleri zar zor toparlayarak:
-Ç_çok çok karanlık,k_korkuyorum.
Bunu duyunca hemen kalkıp ışıkları açtı ve
tekrardan yanıma uzandı.
