SadGül: "Payaslılar" (Seri-3/3)

3• Nefes Nefese

Songül silaha vurmuş yere düşürmüştü. Enes kendine geldikten sonra Songül'ü bir köşeye sıkıştırıp boynunu tutmuştu;
"Beni bu kadar çabuk alt edebileceğini mi sandın komiserim"

Songül;
"Şerefsiz" diyince boynundaki elini sıkmaya başlamıştı. Hareketsizdi hiç bir şey yapamıyordu ve bu onu çok sinirlendirmişti.

Sadi silah sesini duyar duymaz elindeki poşetleri yere bırakır. Hızlı adımlarla yukarı çıkar. Mahalleli ayağa kalkmıştır. Herkes camlara dökülmüş ne olduğuna bakıyordu.

Enes Songül'ün boynunu sıkarken tam dudağına bir öpücük verecekti ki.

Sadi;
"Songül!" diyerek kapıyı bir tekmede açtı.

Enes Sadi'nin geldiğini görünce Songül'ün boynundaki elini çekip yerdeki silahı Sadi'ye doğrultmuştu. Songül zar zor nefes almaya çalışırken.

Bir anda tuttuğu silahı Sadi'den Songül'e doğrulttu.
Enes;
"Yaklaşma vururum"

Sadi;
"Eğer onun kılına bile zarar verdiysen bunun hesabını senden çok pis sorarım"

Enes;
"Bak sen benim buradan çıkmama izin vereceksin. Bende gideceğim tamam mı?"

Sadi;
"Yok ya! Bütün bu yaptıklarını yanına kâr bırakacağımı düşünüyorsan yanılıyorsun"

Enes;
"O zaman bende karını vururum."

Sadi mecbur olarak bırakmıştı. Enes silahını çekip hızlı adımlarla aşağı iner. İnmesiyle birlikte Taylan'ın silahını düşürüp onu tutuklaması bir olur.

Sadi sıkıca sarar Songül'ü yüzünü tutup ona bakmasını sağlar;
"İyi misin"

Songül tam iyiyim diyecekken sancısı gelir;
"Ahh! Sancım sancım var"

Sadi Songül'ü kucağına alır. Apar topar aşağı iner.

Taylan Enes'i polis ekipleriyle karakola göndermişti.

Sadi'yi görünce;
"Songül! Kardeşim!" Koşarak yanlarına gider.

Sadi;
"Çok sancısı var hemen hastaneye gitmemiz lazım"

Songül kıvranıp duruyordur. Taylan arabayı getirir. Sadi Songülle beraber arkaya otururlar. Sadi Songül'ü sakinleştirmeye çalışır;
"Songül karıcım, sakin sakin hiç bir şey olmayacak tamam mı?" Songül zorla da olsa kafasını sallar.

Taylan;
"Nasıl oldu bu? O adam kimdi?"

Sadi;
"Bilmiyorum bilmiyorum"

Songül sancının etkisinden bayılmıştı. Sadi daha da panik olmuştu. Taylan kornaya basarak acil bi durum olduğunu anlatmaya çalışıyordu. Çok geçmeden hastaneye getirdiler.

Taylan arabadan inip;
"Acil sedye sedye getirin" koskoca adam ağlamaya başlamıştı.

Sadi Songül'ü kucağına alıp arabadan çıkarırken hemşirelerde sedyeyi getiriyorlardı.

Sadi sedyeye Songül'ü yatırırken elini bir an olsun bırakmadı;
"Geldik karıcım geldik" yüzü ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Mavi gözleri kızarmış gözlerinin içinde an beyan belli oluyordu.

Songül'e serum bağlayıp bir odaya götürdüler.

Sadi;
"Kimmiş o adam bir bilgi var mı?"

Taylan;
"Bahriyle Melike'ye söyledim. Bakacaklar. Songül'ün yaşadığını şimdi öğrendiler"

Sadi;
"Büyük bi curcuna yaşanacak desene"

Taylan;
"Öyle öyle"

Doktor çıkar.
Sadi;
"Karım ve kızım iyi değil mi?"