SadGül: "Payaslılar" (Seri-3/3)

9 • Elveda Metin Baba

O gece Songül Busenaz'ı emzirirken Sadi;
"Çok güzel bir gündü" diyerek menengiçlerle beraber yanlarına gelir.

Songül Busenaz'ın olmayan saçlarını okşuyordu;
"Ailemiz büyüyor Sadi" kafasını ona çevirir.

Sadi;
"Kim bilebilirdi ki böyle güzel bir aile olacağımızı"

Songül;
"Sadi"

Sadi oturduğu berjelden Songül'ün yanına oturur;
"Söyle güzel karıcım"

Songül;
"Busenaz'ı yatırıyım geliyorum"

Sadi;
"Sen bekle ben yatırıyım. Bugün yeterince yoruldun zaten"

Songül gülümser. Sadi Busenaz'ı kucağına alır;
"Aynı senin gibi uyurken daha bi güzel oluyor"

Sadi;
"Ee insanın böyle yakışıklı babası böyle yakışıklı kocası olunca öyle oluyo demekki" Sadi güler. Yatak odasında beşiğine yatırırken kokusunu içine çekip minik bi öpücük verip yatırır.

Ve Songül'ün yanına geri döner.

Sadi;
"Evet seni dinliyorum güzel karıcığım" elini tutar.

Songül;
"Ben diyorum ki yarın Busenaz'ın odasını mı hazırlasak"

Sadi;
"Elbette. Çok güzel fikir"

Songül Sadi'nin yanağına öpücük kondurur;
"Songül bende bir şey diyeceğim"

Songül;
"Söyle hayatımın anlamı"

Sadi biraz çekinerek sorar;
"İkinci çocuğumuzu ne zaman.?" Derken Songül gülerek durdurur;
"Yok artık Sadi daha Busenaz büyümedi."

Sadi güler;
"Şaka yapıyorum karıcım ya. Ama sana bişey daha demek istiyorum"

Songül;
"Ne?"

Sadi koltukta elini Songül'ün beline dolar. Ve üstüne doğru eğilir;
"S-sadi napıyosun" Songül mest olmuştu.

Sadi;
"Tadını çok özledim karıcım" diyip Songül'ün alt dudağını kavrar. Songül de Sadi'nin boynuna tutunarak destek almaya çalışıyordu. O da en az Sadi kadar bu anı çok özlemişti o da karşılık verir. Ayrıldıktan sonra Sadi;
"Seni çok seviyorum Songül"

Songül de;
"Bende seni çok seviyorum"

Tam Sadi kalkacakken bu sefer Songül Sadi'yi öper. Ayrıldıklarında;
"Bu anı özleyen tek sen değilsin Sadi Payaslı"

Sadi gülümser;
"Onu anladık Songül Payaslı"

Sadi menengiç fincanlarını akıtıp bulaşık makinesine yerleştirmeye giderken Songül'de yüzü Busenaz'a dönük yatağa yatar.

Songül;
"Güzel kızım"

Sadi'de kapıyı kapatır ve Songül'e arkasından sarılıp o da yatağa yatar kafasını Songülün boynuna yerleştirip uykuya dalar. Songülde bu huzurla uyuya kalır.

O sırada YavZey

Yaver;
"Karıcım dur ben yardım edicem sen sakın kalkmıyosun."

Zeynep;
"Yaver daha bebekler 2 haftalık. Bunu yapamayacak kadar büyümedi karnım."

Yaver;
"Olsun. Eninde sonunda büyüyecek. Kendine de bebeklerimize de iyi bakacaksın"

Zeynep;
"Sen daha bebekler doğmadan böyleysen. Bebekler doğduktan sonrasını düşünemiyorum"

Yaver;
"He artık beni nasıl tutarsın bilemem"

Zeynep;
"Bakma böyle durduğuma benim de için içimi yiyor"