Loving Mr. President

Chapter 17

Seyn's point of view

Tinawag na ang pangalan ko, siyempre lumabas na ako. kingina nakaka kaba pala sumali sa mga pageant that's why hanga ako kila Pia at Catriona.

Joan Seyn Falcon!!! Tinawag na ang pangalan ko shemay!

Huhu jusko day! Kulang nalang maihi ako.

Umingay na ang mga tao, I see those of my classmates are cheering on me.

Grabe.. Ang dami naman ng nag mamahal sakin..

Tas ginaganon ako ng PUTANGINANG YON asan ang hustisiya!?!?

Habang rumarampa ako todo ngiti ako. Kulang nalang mapunit labi ko kaka ngiti ko.

I need to win this pageant. Para matapos na ang lahat ng to. Gusto ko ng pumunta sa US para tumahimik na ang kinginang buhay ko.

“JOAN SEYN FALCON From 12 STEM I believe in beauty is not depends to the make up she wear..

Maya maya namatay ang ilaw, may tumulak sakin ngayon naka upo nako sa stage.

Teka? Sino yung tumulak sakin? Bakit ganito?

May parang usok na sumabog..

Anong meron?

“I'm so sorry seyn I need to do this iloveyou”

At tuluyan na akong nawalan ng malay.

****

Fuck ang sakit sakit ng ulo. Pag mulat ko tumambad saakin si xeon.

Naka talikod siya sakin na parang hindi mapakali

Tangina niya talagang hayop siya.

May lakas ng loob pa talaga siyang mag pakita sakin huh?

“hoy! anong ginawa mo sakin ha?! Bat kita kasama dito?! Tao po!!! Tulong tulungan niyo ko!” sigawa ko.

“please stop shouting! Baka marinig nila tayo” sabay takip niya sa bunga nga ko.

Anong nang yayari? Hindi ko na talaga maintindihan kung anong nang yayari ngayon sa totoo lang. Anong meron? Kanina nasa pageant ako, nawalan ng ilaw tapos ngayon? Andito nalang ako bigla sa lugar na to at kasama ko si xeon.

Hindi na nakapag pigil ang luha ko tulayan na itong tumulo.

Gulong gulo na talaga ko sa mga nangyayari. Nung nakaraan sinabi sakin ng pamilya ko na sa US na raw ako mag aaral. Tas ngayon nang yayari to.

“please stop crying I promise... I will protect you to them, I promise hmmm?” nag aalala niyang sambit saakin.

“xé anong nangyayari?” mahina kong bulong sakaniya.. habang tulo parin g tulo ang luha ko

“okay but please don't cry first, I hate seeing you crying” sabi niya.

Dali dali kong pinunasan ang luha ko parang wala kasi siyang balak na sabihin sakin yung nang yayari pag hindi ako tumigil kaka iyak ko.

“ sorry seyn.. for what I did-”

I cut him.

“akala ko ba ipapaliwanag mo sakin kung anong nangyayari bakit ka nag so sorry? Seriously?” natatawa kong tanong sakaniya.

“tas di ba pwedeng sabihin mo sakin bat tayo nag tatago dito? Anong meron? Please kung gulo niyo to ni mich wag niyo na'ko idamay, wala akong pake sainyong dalawa.” agaran kong dag dag.

“seyn hindi...” nag aalala niyang sabi sakin.

“then kung hindi ano?!” sigaw ko sakaniya.

Nauubos na talaga ang pasensiya ko. Gusto ko lang naman malaman kung ano yung nangyayari bakit kaylangang ganito pa???