Gerçekten artık yeter denilecek durumdaydım.İçimde Korkmaz ailesine karşı o kadar nefret vardı ki anlatamam.Onları öldürmek istiyorum,damlanın deyer verdiyi herşeyi yok etmek istiyorum dayanamıyorum.Yeni bir okul günüydü tabi bu gerizekalı dila bütün okula benim haqqımda yalan yalnış şeyler soylediyi için kimse benimle konuşmuyordu yalnız başıma kalmıştım herkes bana bakıp gülüyordu nefret ediyorum herkesten.Okuldan çıktım eve dönerken yolda birisi benim kolumdan tutup kendine doğru çekti ben korkup hemen bağırdım.
Çocuk:Bağırma be yemicem seni korkma sadece birlikte intikam alacağız.
Ben:anlamadım??
Çocuk:Şöyle anlatayım bende Korkmaz ailesine düşmanım resmen hayatımı elimden aldılar o yüzden birlikte iş birliği yapıp onları yok edicez sana ne yaptıklarını biliyorum banada aynı şeyleri yaptılar.
Ben:Sen kimsin? İsmin ne?Hem nereden biliyorsun bana ne yaptıklarını?Nasıl güveneyim sana??
Çocuk:Ben Onur Kandemir.İsmim onur.Pelinde benim yakın arkadaşımdı o anlatdı herşeyi.İster güven ister güvenme o sana kalmış bir şey ama güvenirsen herşey daha iyi olur.Oldumu aldınmı sorularının cevaplarını?
Ben:Tamam aldım.
Onur:İyi şimdi telefonunu ver.
Ben:neden?
Onur:Ver dedim.
Ben telefonumu verdim telefonuma kendi numarasını kaydetdi ve sabah görüşürüz diyip gitdi..
