Mesafe ~bxb~

2.6/D.Y

Tuna: Duman? (02:38)

*Tuna kişisinden 2 cevapsız çagrı

Duman: Edendm? (02:41)

Tuna: İyi misin?

Duman: Dur bi ayılıp geleyim.

Tuna: Çabuk gel

Duman: Geldim bile

Hayırdır bebiş bir şey mi oldu

Tuna: Yok bir şey olmadı ama iyi olduğunu bilmem gerekiyordu

Duman: İyiyim de

Belli bir şey olmuş

Tuna: Offf

Hiç inkar etmeye çalışmıycam

Bugün sabah ev arkadaşımın abisi trafik kazası geçirmiş. Ölümden dönmüş resmen

Çok şükür şuan iyiymiş ama ben biraz kötü oldum

Birde kabus gördüm. Daha da kötü oldum

Duman: Çok geçmiş olsun

Tam olarak ne gördün anlatmak ister misin? Belki az da olsa rahatlarsın hım?

Tuna: Hatlansk istmiyom (hatırlamak istemiyorum)

Duman: Ağlıyo musun sen?

Tuna: Biyzçik

Duman: Yanına gelmemi ister misin bebeğim?

Tuna: Yok ya zahmet etme

Hem durdu bile

Duman: Ama böyle benim içim rahat etmez

5 dakikaya kapındayım

Duman • çevrimdışı

Tuna: Peki.

×××××

~Duman'dan~

Üstümü değiştirme tenezzülünde bile bulunmadan üstüme çeketimi geçirip dışarı fırladım. Arabanın yanına gelince anahtarları unuttuğumu fark ettim. Tekrar eve girmeye üşendiğim için babamı telefondan teciz ederek uyandırdım.

Sorduğu bütün sorulara üstün körü bir şeyler söyleyip daha önce zar zor en az 5 kere kaybolarak buldugum eve sürmeye başladım.

Tuna ya bir şey oldu düşüncesi ölücek mişim gibi hissetiriyordu. Ne zaman bu kadar bağlandım anlamamıştım. Üstelik bu duygular sırf arkadaşım olduğu için değildi ondan hoşlanıyordum. Tamam belki hoşlanmaktan ilerisiydi.

20 dakikalık yolu 15 dakikada gelmiştim. Arabayı rasgele bir yere park edip apartmanın zaten açık olan kapısından içeri girdim. Kızarık gözleri ve karmaşık saçlarıyla tuna kapıya yaslanmış beni bekliyordu.

"Selam"

Sesi ağlamaktan kısılmıştı.

"Selam. İyi misin?"

Usulca kafasını sallasa da iyi olmadıgı belli oluyordu. Geçmem için yana kayınca bende hemen girip kapıyı kapattım. Bana doğru bir hamle yapıcakmış gibi oldu ama sonra vazgeçmiş olucak ki arkasına dönüp odası olduğunu tahmin ettiğim kapıya doğru yürüdü.

Arkasından yavaş adımlarla takip ederken bir anda durdu ve bana döndü. Ben daha ne olduğunu anlamadan kolumdan tuttu ve odasına sürükledi.

Kapıyı sessiz olmasına dikkat ederek kapatıp tekrar bana döndü. Odanın ortasında hiç bir şey yapmadan durup öylece bakıştık. Kahverengileri dolmaya başlayınca bir şey yapmam gerektiğini düşünüp belinden tutup nazik bir şekilde kendime çekip sarıldım. Kollarını bedenime sardıgı an bir hıçkırık kaçmıştı ağzından.

"Ölüyordun. B-ben çok korktum."

Ağlamalarının arasından çıkan cümlelerle ne yapıcagımı şaşırmıştım.

"Şşhh! Bak burdayım, ölmedim. Sakın ol. "

Sakinleşsin diye belini hafifce okşuyordum. Ağladığı için içim giderken bir yandan da bulunduğumuz pozisyondan dolayı deli gibi atan kalbimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Sevdiğim ağlarken bunları düşünmek acınasıydı.

Ne kadar zaman geçti bilmesemde ağlamaları azalınca yine beni kolumdan tutup tabiri caizse yatağa fırlattı. Işıgı kapatıp kendini yanıma attı. Ben şaşkınca ne yapıcagımı bilemezken tuna yorganı üstümüze çekip başını göğüsüme yasladı.

"Uykum var. "

Ne diyeceğimi bilmediğim için sustum. Şuan herşeyimi tuna kontrol ediyordu. Ağzından çıkan her kelimeyi bir kere bile düşünmeden yapıcak gibiydim.

Kollarını bana sarmış bedeni kendime daha da çekip elimi yumuşak ve karmaşık saçlarına daldırdım. Geldiğimden beri aramızda geçen meseleyi de bu bahaneyle gerçekleştirmiş oldum.

İç çekmelerinin ardından düzenli nefes alış verişlerini hissettiğimde benim de bedenim gevşemişti. Şuan tuna'yla aynı yatakta sarmaş dolaş yattıgımızı düşünmek yerine anın tadını çıkarmaya karar verdim.

Tuna dan yayılan rahatlatıcı koku ve sıcaklıgıyla gözlerim yavaşça kapanırken bir yandan da günün yorgunluğunu şimdiden attığımı hissediyordum.

×××××

15k :0

Ben DY yazamıyorum yaa imdaaattt