ည10နာရီ အသိုင်းအဝိုင်းကြီးမိသားစုများမှ သားသမီးများသာတတ်နိုင်တဲ့ clubတစ်ခု၌
"ဒီနေ့မင်းမလာတော့ဘူးထင်နေတာ"
"နေထက်စွမ်းအားပါ ဒီလိုလူစုံတက်စုံမှာငါမပါရင်ဘယ်ပြည့်စုံမှာလဲ"
"အဲ့တော့မင်းဘဲကြီးက လွှတ်လိုက်တယ်ပေါ့"
"ဟဲဟဲ သေချာပေါက်ဒယ်ဒီကတော့ဘယ်လွှတ်မှာလဲ"
"ဟမ်!!"
"လစ်ထွက်လာတာကွာ"
"မင်းနော်ပိုင်ရောပိုင်ရဲ့လား ငါတို့ပါအမှုတွဲထဲပါနေမယ်နော်"
"အေးဆေးပါ တော်ပြီအဲ့တာကိုခဏမေ့ထားလိုက်စမ်းပါကွာ ကျွစ်!" "
"ဟုတ်အစ်ကိုဘာယူမလဲ"
"အနံ့မပြင်းပဲ အရသာပြင်းတဲ့ဟာတစ်ခွက်လောက်ချပေး"
"ဟုတ်"
"အင်း"
"မင်းကလည်းသောက်ပြီးအရာမထင်တဲ့ဟာကိုမှာတယ် အရသာပြင်းလဲအနံ့မရှိရင် feelမရှိဘူး"
"မင်းတို့မသိပါဘူးကွာ"
"ပြောမနေနဲ့ဒီကောင်သူ့ဘဲကြီးကိုကြောက်လို့ကွ ဟဟ"
"မကြောက်ပါဘူး ဘာလို့ကြောက်ရမှာလဲ"
"နားရှိလို့သာကြားရတာပါကွာ ဟားဟား"
ခဏနေတော့ waiterကအရက်တစ်ခွက်လာချပေးတော့ နေထက်စွမ်းအားလဲ တစ်ခါတည်းနဲ့ တစ်ခွက်ထဲမော့ချလိုက်သည်။လည်ချောင်းထဲပူခနဲဆင်းသွားပြီး ပြင်းတဲ့အရက်မို့လားမသိတသ်ခွက်ထဲနဲ့တင် ရိတ်ရိတ်လေးဖြစ်လာပြီ။
ဒါနဲ့ပဲနောက်တစ်ခွက်ထပ်မှာလိုက်ပြန်သည်။
"ဟျောင့် ဟိုဝိုင်းကစော်လေးကအလန်းစားပဲ "
"အင်းအဲ့တာဝန်ကြီးသမီးကွ"
"မိုက်တယ်"
"မင်းတို့တွေမျက်စိမကောင်းတော့ဘူး ငါ့မျက်စိထဲမှာတော့တစ်စက်တောင်မလှဘူး "
"မင်းကဒါမျိုးတွေမခံစားတတ်ပါဘူး နေထက်ရာ"
"ပြောမနေနဲ့ဒီကောင်ကမိန်းကလေးတွေဆိုမျက်စိထဲကိုမတိုးတဲ့ကောင်"
YOU ARE READING
Punishment Type (one shot)
Storie brevipunishment ကို sensitiveဖြစ်သူများလာရာလမ်းအတိုင်းလှည့်ပြန်ပါ။
