Maxwell's Obsession Series 2: My Ex Boyfriend Is Obsessed On Me

Chapter 4

Kinaumagahan

Nagising naman ako ng dahil sa katok na nagmumula sa pintuan kong sira. Sira-ulo, kakatok na nga lang sa sira pang pintuan! Tinignan ko ang aking katawan, nakabihis na ako, tiyak na binihisan ako ni Zach kanina habang tulog pa. "Pasok!" Sigaw ko. Hindi kasi tumitigil pagkatok eh, parang tanga lang.

"Hi moshie, you're awake. Here have your breakfast." Malambing at nakangiti nitong alok sa akin. Sus, naka-isa lang naging sweet na! Tatayo na sana ako ng bigla na lang kumirot ang gitna ko. Ay putang-ina! Ang sakit! Bwesit naman oh!

"Moshie, are you okay?" Pag-aalalang tanong naman ng ugok habang inaalalayan ako pa-upo. Sinamaan ko naman ito ng tingin. Para siyang timang at tanga. Nagtanong pa talaga kung okay ako ah! Kita naman niya na hindi!

Ang sarap kutusan at sipain eh! Kung hindi lang ako baldado ngayon malamang nagawa ko na. I wonder if anong oras na'to natapos kagabi. I feel my body aches. I'm still sleepy too, and I feel so tired, I'm exhausted.

Maybe ito seguro ang feeling kapag unang beses ka pa lang napasukan ng malambot at magabang tubo. Hays, ang sakit talaga! "Moshie?" Napabalik naman ako sa ulirat ng bigla naman akong tawagin ng gonggong na'to kaya naman ay napatingin nalang ako sa kanya.

"Moshie, are you mad? Why you're not saying anything?" Marahang aniya nito habang hinahaplos ang aking kamay at hinahalik-halikan. Bahala ka d'yan, hmmp! Ang sakit ng buong katawan ko at feel ko hindi ako makaklakad sa sakit ng gitna ko. Kahit kunting galaw, ramdam na ramdam ko yung sakit ng pagkapunit ng gitna ko.

Nako, sinasabi ko-hindi na uli makakaisa itong gonggong na ito sa akin. Hahayaan ko na syang matigang! Bwesit s'ya! Bigla naman akong napalingon sa gulat ng may marinig akong humihikbi. "Hey?" Kuhang atensyon ko rito.

Tumingala naman ito sa akin at kitang kita ko naman ang pumapatak nitong luha. Ano ba'ng nangyayari gonggong na ito?! Bakit parang bumabalik siya sa pagkabata.

"Hey, what are you crying for?" Gulat kong tanong rito. hindi naman ako nito pinansin at patuloy pa rin siya asa paghikbi.

Ano ba yan! huhu ako dapat umiiyak ngayon eh1

Ano ba tong lalaking ito?! Hindi naman ito ganito dati ahh?! Ba't sya naging abnormal?!

"Kasi h-hindi mo ako kinikibo." Huh? Kung parang yun lang? Iiyak na sya? Napahilamos na lamang ako sa mukha. Ano ba'to. Para talagang bata!

"Ok, fine. I'm sorry. Don't cry na hmmm?" Malambing kong pagpapatahan rito. "You will not ignore me na ba?" Parang batang saad nito. Napapa-face palm na lang talaga ako saka-immaturan nito.

But damn! Even though he is like this he is still so fucking cute. How can I resist it, when he's acting damn cute!

I saw him wiping his tears and smile cutely. "Thank God, you're not mad at me moshie. By the way, I'll heat your food so that you can eat your breakfast na." Conyong aniya nito.

Tumayo naman ito at inilahad ang mga kamay para alalayan akong tumayo. Kahit nakakatakot s'ya minsan, masaya pa rin ako dahil hindi pa rin nawawala ang pagiging gentleman niya. Siya pa rin yung lalaking nakilala't minahal ko dati.

Agad ko namang tinanggap ang kamay na inilahad niya para sa akin at tumayo. Agad naman kaming lumabas sa silid at nagtungo sa kusina upang initin ang aking pagkain.

"Kumain kana moshie, masyado ks ng nagpapalipas ng gutom.," ani nito habang nilalagay ang mga ininit na pagkain. "Thank you!" Nakangiting kong pagpapasalamat rito at ngumiti naman ito pabalik.

"Gusto mo bang sumama sakin?" Napalingon naman ako sa kanya. Umiling ako saglit at nilunok ang nginunguya ko.

"Nope, hindi na. Dito na lang ako sa bahay." He seems worried. "Sure ka? Ikaw lang mag-isa dito." Ani nitong may paninigurado pa.