♡♡Doktorum Ayağıma Geldi♡♡ minsung ♡♡ (yazım Yanlışları Düzenlenecek)

...2...🙂

Sonunda eve varabilmiştik. Motorun arkasından indim ve kaskı kafamdan çıkardım. Minho da motoru park edip kaskını çıkardı. Kendi kaskını motora koyduktan sonra benim kaskımı da almıştı. Kaskı yerine koyduktan sonra eline ilaç torbalarını aldı.

"Hadi yukarı."

"Sen de mi geleceksin?"

Dudaklarını biribirine bastırdı.
"Bayılacak gibi görünüyorsun jisung."

Ellerimi yanaklarıma çıkardım.
"İyiyim, sanırım."

Ne kadar reddetsem de ben de bayılacak gibi hissediyordum. Gözlerimi minho'ya çevirdim.

"Teşekkürler herşey için."

"Önemli değil sincap."

"Sincap?"

"Sincap gibisin, sevimli."

Bunu iltifat olarak kabul ediyordum. Utanmam ile hızla arkamı döndüm ve apartmana girdim. Dairem hemen giriş kattaydı. Anahtarı yardımı ile kapıyı açtım ve içeri girdim. Şükürler olsun ev topluyordu ama odam için aynısını söyleyemezdim. Minho da girdiğinde kapıyı kappattım ve kendimi koltuğun üzerine resmen attım. Çok yorulmuştum.
Minho'da karşımdaki koltuğa oturdu ve ilaçları poşetten çıkarıp masaya koymaya başladı. İlaçları inceledi ve reçetelerini tek tek okudu. Ben ise hayretle onu izliyordum. Neden bu kadar ilgiliydi? Formalarla kalmak rahatsız edici gelmeye başlamıştı, üzerimi değiştirsem iyi olacak.

"Şey, ben üzerimi değiştirip geliyorum."

Başını salladığında koltuktan kalktım. Bir anda kalkmam ile başım dönmüştü ve koltuğa geri düşmüştüm. Minho endişe ile bana döndü.

"İyi misin?"

Başımı salladım ve yavaşça ayağa kalktım.
"Bir anda kalkınca başım döndü."

"Yardım edeyim mi?"

"Teşekkürler gerek yok."

Salondan çıktım ve odamın yolunu tuttum. Onun kalbi çok güzeldi... odaya girdiğimde dolabımın karşısına geçtim ve oldukça rahat olan eşofman takımını giydim. Odadan çıkıp tekrar salona ilerledim. Kapıdan içeri girdiğimde minho bütün ilaçlarımı hazırlamıştı.

"Sen uzan, ben sana yiyecek bir şey alayım da ilaçlarını iç."

"Zahmet olacak sana da."

"Önemli olmadığını söylemiştim."

Gözlerini ilaçlardan çekip bana baktığında öylece dona kalmıştı.

"Minho?"

Elimi yüzünün önünde salladım. Hâlâ öylece bakıyordu.

"Minho!"

Bir anda kendine geldi ve hızla ayağa kalktı.

"Şey ben gidip birşeyler alayım."

Hızla salondan çıktığıda arkasından bakakalmıştım. Başımı kaşıdım ve üzerime bir örtü alıp uzandım.

...

"Jisung."

"Jisung ilaçlarını içmen gerek."

Saçlarımda bir el hissetmem ile gözlerimi araladım. Minho ciddi bir şekilde elini alnımda dolaştırıyordu.

"Ateşin var."

Üzerimdeki örtüyü çekmesi ile titremeye başladım. Çok soğuktu. Örtüye tekar uzanmaya çalıştığımda minho buna engel olmuştu.