Crestfallen_Divinity [Ongoing]

9❤

=======
Present
=======

Author's POV ,

-"Jin hyung පව් අනේ... එයාට ඔයාගෙ කෑම කන්නත් වුණානෙ..."

-"ඔව් ටේ... එදා ජින් ඒ කෑම කාපු විදියට මම හිතුවෙ ඇත්තටම මගේ කෑම රස ඇති කියලා... ඒ නිසා ඒවයෙ රහ නොබලම මම සතියක් විතර එයාට කෑම හදලා දුන්නා... අන්තිමේදි මම කෑම හදන එක නතර කළෙ ජින්ම අඬ අඬ ' තරහ වෙන්න එපා ඒත් අනේ තවත් නම් මට ඔයාගෙ කෑම කන්න බෑ Earth' කියලා කෑ ගැහුවට පස්සෙ...

-"එයා එහෙම කිව්ව්ම දුක හිතුනෙ නැද්ද ඔයාට?"

-"මුලදි දුක හිතුනා චිම්... ඒත් පස්සෙ මම ම මගේ කෑම වල රහ බැලුවා... මුලින් මට මං ගැන දුක හිතුනට , රහ බැලුවට පස්සෙ දුක හිතුනෙ ජින් ගැන... ඒ වගේම එයා සතියක් ඒ කෑම කාපු විදිය මතක් වුණාම තවත් ආදරේ හිතුනා..." Earth අන්තිම ටික කිව්වෙ මූණත් රතු කරගෙන...

-"ඔයාලා ආදරේ කරන්න පටන් ගත්තෙ කොහොමද නූනා?" ජන්ග්කුක් ඒ විදියට ඇහුවෙ මෙච්චර කාලයක් තිස්සෙ ඕතරීගෙ cupcakesලා පවා දැවි දැවි හිටපු ලොකුම ප්‍රශ්නෙ...

-"හ්ම්ම්... ඒක එච්චර ලොකු කතාවක් නෙවෙයි කුකී... ඒත් මම ඔයාලට ඒක කියන්නම්කො..."

=========
Flashback
=========

-"හ්‍යුන්ග්..."

-"හ්ම්ම්..."

-"Earth මෙහාට ඇවිත් දැනටමත් මාස හතරකට කිට්ටුයි... ඒත් pack house එකේ ඉන්න අය එයාට හොඳින් සළකන පාටක් නම් පේන්න නෑ..." යුන්ගි කිව්වෙ මෙච්චර වෙලා document එකක් check කර කර හිටපු Blood moon pack එකේ Alphaගෙ අවධානය ගන්න අතරෙ...

-"Earth කියන්නෙ මනුස්සයෙක්... ඉතින් අපේ අයගෙ හිත් වල සැකයක් තියන එක පුදුමයක් නෙවෙයි..."

-"මම ඒක දන්නවා හ්‍යුන්ග්... ඒත්... අපිට නොකිව්වට Earth ඉන්නෙ ගොඩක් අවුලෙන්..."

-"මටත් ඒක කිහිප වතාවක්ම දැනුනා... ඒත් අපිට ඒ ගැන කරන්න දෙයක් නැහැනෙ සුගා... ඔයා හොඳටම දන්නවා මේ pack එකේ නායකයා විදියට මට කවදාවත්ම මනුස්සයන්ගෙ පැත්ත ගන්න බැහැ කියලා..."

-"ඔව් මම දන්නවා... ඔයා මේ pack house එකේ Earthව නවත්තගෙන ඉන්න එකම ගොඩක් ලොකු දෙයක්..."

-"ඉක්මනටම එයාගෙ මතකය ආවොත් හොඳයි... එතකොට අපිට එයාව ආයෙම එයාගෙ දෙමව්පියන්ට බාර දෙන්න පුළුවන්..." ජින් එහෙම කිව්වත් කොල්ලගෙ මූණ අඳුරු වෙලා තියන විදිය යුන්ගි හොඳටම දැක්කා...