Maybe One Day ( A Jenlisa Story)

2.Bölüm (Seul sokağında)

03.27.21

Soğuk havanın bedenine verdiği titreşimle ellerini ovuşturarak, Seul sokaklarını turluyor, sanki bir şeyi arar gibi dolaşıyordu Kim. Çokta tanıdık olmayan bu sokaklar, okul yıllarını birer birer göz önünde bulunduruyordu. Bu onu duygusallaştırıyordu.

- Tanrım. Gerçekten uzun süre olmuş.

Dedi tekrardan ince uzun parmaklarını bir birine geçirip ellerinin içini ovuştururken. Sıraya düzülmüş koca taşlar üzerinde yürüyordu. Bundan zevk alıyor, eğleniyordu. Kulaklığını boynuna geçirip 2-3 adım uzağındaki taşın üzerine zıpladı. Önüne baktığın da bu uzunlukta birden fazla taş olduğubu gördü.

- Zıplamak zorundayım demek. Peki hala. GELIYORUUM!!

Birer birer zıplayıp son taşa ulaşacaktı ki, ayağı kaydı.

-HASS-
-Dikkatli olsana.

Ince belini sarıp bileğine yapışan zarif görünümlü hanımefendinin kucağında kendini bulmuştu. Korkudan gözlerini kapamış, tek göz kucağına düştüğü kadının sarı uzun kahküllü saç tellerinin rüzgarda savruluşunu izliyordu. Pek sırası olmasa da..

- Kalkmaya niyetli değilsin sanırım.

Hemen kendini onun kucağından yere attı ve giysilerini düzeltmeye başladı.

- Şey ben çok üzgünüm. Yani özür dilerim. Ee..çok özür dilerim.. ve-

- Teşekkür etsen yeterliydi.

"Haklıydı. Aptal kafam bunca saat özür dilemekle ne elde ettim ki"iç sesleri ona bunu söylerken ağzından çıkan kelme ile kadının ortadan kayıp olması an meselesi olmuştu.

-Teşekkü- Bi dakika ne? Nereye kayıp oldu ki şimdi? Hassiktir çok mu saçmaladım?

Sağ tarafına bakarak rüzgarda savrulan sarı uzun saçlarıyla insanlar arasına karışıp kaybolana kadar bakıp durdu Jennie.

-Hayret.

Diyecek başka kelimesi yoktu. Tekrar sola doğru yürüyerek tanıdık olmayan Seul sokağının kollarına kendini bırakmış, yol nereye götürüyordusa oraya ireliyordu. En sonunda yorulup bir restorana gidip, akşam yemeğini yiyerek Seulun manzarasını seyr ediyordu. Her şey, her yer farklıydı onun için. Yeni bir hayata başlamak için her şey hazırdı.

Seul için aynı ama Jennie için tamamen farklı günler başlamaktaydı. Yeni hayat, her şeyin farklı olduğu bir yer, tanımadığı sokaklar ve aklındaki o sarı, uzun, kahküllü, ve rüzgarda savrulan saçı ile onun dikkati dağıtan o kadın.

*HEPINIZE MERHABA! UMARIM HIKAYELERI SEVER, OKURKEN EĞLENIRSINIZ ! LUTFEN HIKAYELERIM DE OLAN YANLIŞ VE HATALARIMI BANA BILDIRINIZ ! BEGENDIGINIZ KISIMLARA FIKIR BILDIRMEYI DE UNUTMAYIN. FIKIRLERINIZ BENIM ICIN COK ONEMLI COCUKLARRR. SIZI SEVIYORUM, IYI OKUMALAR*_ ♡