bankta oturuyordum herzamanki gibiydim, sonra yanıma biri geldi oturdu nasılsın dedi
öyle işte idare ederdedim birsüre sessiz kaldık bakışmadık zaten öylece oturduk sonra dediki değişmişsin, değiştim dedim
sonra
sende hiç değişmemişsin dedim kıkırdama geldi birtane ben gülmedim ama daha çok robot gibiydim hiçbir ifade göstermedim evet değişmedim dedi.
hala aynısın bir gram bile değişmemişsin dedim içten geldi ses vermedi bu sefer ona döndüm oda bana döndü
kırgınım sana dedim öylece baktı bana nedenini sormadı bir iç çekme geldi ardından
beni unuttunmu dedi cevap vermedim
zaten biliyordum bunun bir rüya olduğunu ama hatırlatıyordu eski hatıraları çok güzeldi o günler taki bir güne kadar anlarsınız işte o günler
'' beni hatırlamak seni zora sokuyorsa istediğin zaman beni unutabilirsin, çünkü ben herşeyden daha çok gülümsemeni seviyorum..''
benim arkadaşımın hastalığı vardı ve uzun süre yaşayamıyaçaktı bu yüzden kendini hep kapalı tutmuştu kendini hiçkimseyi kabul etmemişti bizim tanışmamızda bir tesadüftü resim yeteneğim pek iyi olmasa bile böyle aptal bir şekilde tanışmıştık ama iyiydi sonra çok fazla yakınlaştık ben onun hastalığı olduğunu biliyordum
eğer çok fazla yakınlaşsaydım çok fazla acı çekerdim bu yüzden ondan uzaklaştım aradan 2 gün geçincede kendisi vefat etti acı çekmiştim doğru ama daha yakın olsaydım daha fazla acı çekeçektim yükümü hafifletmek için uzaklaştım ama keşke bunu yapmasaydım diyorum.. arasıra onu rüyamda görüyorum
o gün resim çizerkenki günü yada ondan ayrıldığım günü bana beni lanetleyeçeğini söylemişti arasıra düşünüyorum acaba lanetlendimmi diye
aramızdaki ilişki buydu
zaten o ölüncede yanlız kaldım böyleydi işte yapaçak bir şeyim yoktu
ama sana bil diye söylüyorum
gülümsemeni seviyorum..
