Yeniden benim ismimi sesleniyorsun her seslenişin her anımız her zamanımız seninle olan her günüm çok güzel sesini duymak tatlı yüzünü görmek yaşamaya değer bir şey seni gördüğümde nefes aldığımı hissetmek ölmüş vücudumdaki çiçekleri yavaşça hayata döndürüyorsun.
Ne zaman bir hata yapsam birini kıracak bir kelime söylesem ortamı gergin bir havaya çevirsem sen nazik sesinle her şeyi değiştiriyorsun karanlık bir yeri ışığınla aydınlatıp umutlar filizliyorsun
çok mutluyum içimdeki sıcaklığın verdiği yaşama hissini bilemezsin senle olmanın verdiği mutluluğu bilemezsin.. .
.
.
Karanlık oda yanlızlık çaresizlik umutsuzluk negatif duygular..hepsi içimde filizlendi koparamayacak derecede orayı sahiplendi sesini duyar gibiyim ... ama burada olmadığını biliyorum
Delirdim neden bir son olmak zorunda.. neden hep iyi kişiler gitmek zorunda
nazik sesini kulaklarıma verdiği huzur verici hissi yavaşça esen derime vurmasına özlüyorum. kokunun burun deliklerimden geçip verdiği tatlı vanilya kokusu ellerinin benim ellerime ne kadar iyi bir şekilde kavradığını... sesin. Kokun. bakışların. dokunuşun her şeyin kusurların olmasına rağmen gözükemeyecek kadar mükemmel biri olman..
''Sana o anılara ve zamanlara bakmayı bırakmanı söylemiştim, değil mi? artık burada değilim.. .. gitmeme izin ver..''
