6

730 48 5
                                    

დილით ადრე გავიღვიძე მოვწესრიგდი და ჩემი სამუშაო საათების დაწყებას ველოდებოდი ასევე ყოველ წუთას ტელეფონს ვამოწმებდი მინდოდა ლისას დაერეკა, მე რომ ვურეკავდი ლისას და დეიდა სოიონს არ მპასუხობდნენ, ასევე რამდენჯერმე ბოგუმსაც დავურეკე და არც მან მიპახუხა ნუთუ მარტო დავრჩი?
ნუთუ აღარავინ მყავს?და ეს ჩემი დამსახურებით მოხდა??ჩემი ხელით შევედი ციხეში რომლიდანაც ვეღარ გამოვალ?? ამის გამო ყველა დავკარგე??
ათასი კითხვა მიტრიალებდა თავში მაგრამ პასუხი არცერთზე არ მქონდა.
აღარ დაველოდე ჩემს სამუშაო საათების დაწყებას და ოთახიდან გავედი ყველას ეძინა ამიტომ გადავწყვიტე სახლი მშვიდად დამელაგებინა და საუზმე მომემზადებინა.
ნახევარ საათში ყველამ გაიღვიძა და მაგიდას მიუსხდნენ*

ჯონგუკი:დილამშვიდობისა პატარავ

---მასე ნუ მომმართავ მე შენი პატარა არ ვარ!!!

ჯონგუკი:ნორმალურად მელაპარაკე!!მე შენი უფროსი ვარ!!!

---არ მაინტერესებს!!!!მეც მაქვს ჩემი უფლებებიიი!!!!ამიტომ სიტყვის თქმას ვერ ამიკრძალავ!!!! *ბოლო ხმაზე ვყვიროდი რადგან უზომოდ გაბრაზებული ვიყავი ყველაზე და ყველაფერზე*

ნამჯუნი:ზედმეტად ბევრი მოგდის!!!!სიტყვები აკონტროლე!!!!

---შენ ვერ გადამიწყვიტავ რა ვთქვა და რა არა!!!!

ჰობი:გოგონი ბევრს ლაპარაკობ!!!!!

---შენ მოკეტე!!!!

ჯინი:მართალია ძალიან ბევრს ტლიკინებ!!!!!

ჯიმინი:შენი საქმე შეასრულე და იმუშავე ბევრს ნუ ტლიკინებ!!!!

---მე თქვენი მონა არ ვარ!!!!არ ვარ ვალდებული თქვენს ყველა სიტყვას დავემორჩილო!!!!

თეჰი:დიახაც ხარ!!!!ვალდებული ხარ ჩვენს ყველა სიტყვას დაემორჩილო!!!!რადგან აქ შენი ფეხით მოხვედი!!!!

შუგა:დიახ!!!შენივე ფეხით შემოხვედი ჯოჯოხეთში!!!

ჯონგუკი:ფეხის ალოკვა რომ გთხოვო გააკეთებ გაიგეეეე!!!!!

შურისძიება სიყვარულისთვის( დასრულებული)Where stories live. Discover now