Pani Śmierć

Prolog

Dziewczyna ma czarny, smolisty warkocz, gruby, gęsty i długi, ale pomimo tego wymykają się z niego luźne kosmyki, z których najkrótszy sięga płatka ucha, a najdłuższy - obojczyka. Jej oczy są ogromne, migdałowe, również czarne. Skórę ma białą, twarz drobną, trójkątną, nos zadarty i mały, a usta pełne, chociaż blade. Uszy kształtne, małe, brwi gęste, ale w jakiś sposób pasujące do całej tej delikatnej twarzy oraz długie, gęste, czarne rzęsy. Nie ma domu, podróżuje po świecie, zawsze ma na sobie powiewne, czarne szaty. Na szyi nosi kolczastą obrożę ze skóry, a na nadgarstkach ma takie same, długie bransolety ściągane rzemieniami. Nie widać, co nosi na stopach, ale podania głoszą, że są to wysokie buty do jazdy konnej. Oczywiście wszystko w jednym i tym samym kolorze.

Wbrew pozorom, cała ta skóra nie więzi jej, choć tak to może wyglądać. Chodzi po świecie od kilku setek lat, a nazywana jest Panią Śmierć. Podobno wszyscy, którzy jej dotkną, tracą rozum, którzy ją usłyszą - słuch, a którzy ją zobaczą - wzrok. Jeżeli się spotkają, nieszczęśnika czekają dwie opcje. Albo niechybna śmierć, albo podążenie za Panią Śmierć do jej Zamku Nocy. A tam służenie jej po wieczne czasy.

Ale czy ktoś zastanowił się, kim Pani Śmierć była, zanim stała się Panią Śmiercią? Jak miała na imię? Skąd pochodziła? Dlaczego stała się tym, kim się stała? Jaka była jej historia?