Unutulmuş Umutlar

Unutamıyorum

Saat sabahın 6'sı ve sen yine yoksun. Her sabah olduğu gibi bana bıraktığın bir ipi koluma doluyorum ve yatağımdan yavaşça kalkıyorum. Lavaboya gidip aynanın karşısında geçtiğimde, kendimi göremiyorum. Senden bana kalan acı dolu bir kadın var karşımda. Gözlerimin içine baktığımda kendimi tanıyamıyorum. Elimi yüzümü yıkayıp mutfağa geçiyorum. Sigara mı elime alıp yakıyorum. Sabahları aç karnına içilen sigaralar kadar zarar verdin sen bana ve ben şimdi toparlanamıyorum. Bırakıp giderken arkana dönüp baksaydın son kez gözlerimde kendimi bulsaydım. Bak şimdi sen de yoksun ben de kendimi bulamıyorum. Senden bana kalan bileğime sardığım uzunca bir ip ve sigaralar. O ipi atamıyorum çöpe. El ele tutuştuğumuzda bağlardık, her ne olursa olsun kimse ellerimizi ayıramaz derdin bana. Kimse ayıramadı bizi, sen ayırdın. Kalbimi sana verdim, dünyamın merkezi yaptım. Hem kalbimi atıp kırdın, hem de dünyamın merkezini yok ettin. Ben şimdi nereye kime gideceğimi bilmiyorum. Seni sensiz yaşıyorum. Geceleri yastığıma sarılıp uyuyorum. Sabahları uyandığımda masaya iki tabak koyuyorum. Senin sevdiğin yumurtadan yaptım bak sevgilim hadi gel de beraber yiyelim. Aşkım? Nerdesin? Neden cevap vermiyorsun? Yetmedi mi bu ayrılık? Dön artık bana. Bak yine ağlıyorum. Beni bırakıp gittiğin günü hatırlıyor musun? Ağlama demiştin. Göz yaşlarımdan öpüp sıkıca sarılmıştın. Sonra ellerimin içine o ipi bırakıp gitmiştin. Hatırlamadın değil mi? Bu kadar çabuk unuttun beni. Şimdi benimle yaptığın şeyleri hangi kızlarla yaşıyorsun? Zor olmuyor mu sevgidiğim? Nasıl unuttun? Bana da söyle bende kurtulayım bu yaralardan.