Unutulmuş Umutlar

9

Gerçekten sevmek istiyordu insan. Her ne olursa olsun kaybetmekten korktuğu biri olsun, ona değer veren ve sahip çıkan biri olsun istiyordu insan. Babasından görmediği sevgiyi başka bedenlerde arıyordu. Bi kere okşanmamış saçlarının okşanmasını istiyordu. İhtiyaçtı bu. İnsan sevgiye muhtaçtır. Kokusunda kendini bulmak istiyordu kadın. Adam izin verdi kadın kendini bulmak isterken,adamın kokusunda kayboldu. Daha sonra mı ne oldu? Terk edildi. Her zaman olduğu gibi. Her insan bir gün yalnız kalır. Küçücük umutları kocaman olur ve birden hayal kırıklığına dönüşür o kocaman umutlar. Eğer sende bu yazı okuyorsan gerçekten sevmişsindir ve bu yazılarda kendini buluyorsundur. Size şöyle bir şey söylemek istiyorum. Ölüm gibi her şeyin sonu gelir. Filmlerdeki veya dizilerdeki gibi aşklar aramayın. Bu devirde insanlar menfaatleri için birbirlerini kullanırlar. Eğer insan gerçekten seviyorsa,dokunmaya kıyamaz. Ne hayallerle büyüdük değil mi? Doktor olacaktık,öğretmen olacaktık. İlk anasınıfında veya ilk okul birinci sınıfındaki çocukluk aşlarınızı hatırlıyor musunuz? Ne kadar masumduk. Birbirimizle konuşurken kızarırdık. Şu an bana sorsanız ne isterdi diye. Diyeceğim tek şey çocuk kalmak olacaktır. Çünkü biz çocukken mutluyduk. Çünkü biz çocukken huzurluyduk. Sonra büyümeye başladık ve hayatın ne kadar katlanılmaz,acımasız ve adaletsiz bir yer olduğunu gördük. Aşk acılarınızı bir kenara atın ve şöyle düşünün. Ben hiç ailemden kazık yedim mi? Babamı da geç annemden,güvendiğim ve hayatımın merkezi olan kadından kazık yedim mi? Eğer onlardan birini kaybetmişseniz ve kazık yemişseniz,siz tanrının sizi görmediği yerdesiniz demektir.