MAFİA WOMAN

11

Nuli'den

-İndir şu silahı

-önce sen indir

-tamam aynı anda indiricez

-bir iki üç

Silahı yere fırlattığım an kolumdan vurmuştu, son anda sola doğru atladığım için mermi kolumu sıyırıp geçmişti.

-Gerizekalı!

-Kızım nerde şerefsiz!

-Olay çıkarmak yerine gelip insan gibi sorsan söylerdim

-Siktir lan söylermiş! Kızımı senden alamazmışım öyle mi ! Sen kimsin de alamıycam piç kurusu

Neyden bahsettiğini anlamamıştım ki elindeki buruşuk kağıdı önüme fırlattı,

Kağıdı açıp içindeki yazıyı okudum,

"Onu benden alamazsın boşuna uğraşma"

Bu da neyin nesiydi?

-Ne lan bu?

-Asıl sana sormalı bunun nolduğunu!

-Andrea bağırmayı kes o ses tellerini koparıp yutturmıyım sana

-Beica'nın odasındaydı bu kağıt sen yaptın dimi sen kaçırdın kızımı

-Ne

Bu kağıttan haberim bile yoktu, neler olduğunu anlayamamıştım ki boş depoda  Andrea'nın telefonunun sesi yankılandı.

Telefonunu çıkarıp açtığında kaşları çatılmıştı, neler olduğunu anlamadığım için şaşkınlıkla izliyordum,

-Ne demek hiç bir yerde yok!

Korumalarıyla konuştuğunu anlamıştım, telefonu kapatıp bana döndü.

-senin bütün evlerine baktırdım depolara da hiç bi yerde yok kızımı her nereye sakladıysan hemen bana getir yoksa acımam zaten seni gebertmek için bahanem olsun istiyorum beynini patlatırım tek kurşunla.

Sinirden yumruklarımı sıkarak ayağa kalktım,

-Andrea sikerim seni de tehditlerinide sus da dinle şerefsiz
-Bağ evimde şu an adresini biliyodur senin piçlerin gidin alın zorla falanda tutmuyorum, bir kere kaçırdık diye hep benden biliyosun it herif, siktir git şimdi depomdan.

Andrea arkasını dönüp hızlıca depomdan çıktığında derin bi nefes verdim, elimdeki kağıda bir süre baktım, bu yazı nedense tanıdık geliyordu.

Kim neden bunu yazıp Beicaya vermişti yada neden Beica'nın odasında bu kağıt vardı?

Annecik:*fotoğraf
Annecik:Beica bunun senin odanda ne işi var?

Beica:sen kimsin?

Annecik: Nasıl ben kimim numaramı sildin mi?

Beica: Evet kimsin?

Annecik:Nuli ben , anneciğin:))

Beica:Angelo Nuli demek sensin.

Annecik: Bu ne resmiyet yavrum

Nedense içimde kötü bir his oluşmuştu onunla konuşurken, buna anlam veremedim.

Beica: Resmi olucam tabi neyim oluyosun ki benim

Annecik: Beica yavrum kelimesini kullanmama kızmadın

Beica: Buna mı takıldın amınakoyim

Annecik: Bekle, sen ilk kez küfür ettin ağzından hiç küfür duymazdım hatta ben küfür edince beni terslerdin.

Bu işte bir şey vardı, şüphelerim iyice artıyordu, telefon rehberime girip adamlarımdan birini aradım.
Üçüncü çalışta açılmıştı,

-Alexander , Beica evde mi diye bir bak

-emredersiniz efendim

Adam eve girip odalarda dolanır, banyo ve tuvalete bile bakmıştır,

-e-efendim hiç bir yerde yok

-Sikeyim  bu nasıl olur! Lanet herifler evin önünde değil miydiniz!

-efendim önündeydik ancak bir ara Bayan Sarah'a bir kargo geldi kendisinin yemek siparişi verdiğini söylediler.

-sikicem sizi ya puşt herifler Beicayı bulun bana acele edin!

Şüphelerim beni yanıltmamıştı, Benim bebeğim şu an nerdeydi, lanet olsun onun telefonundan kiminle konuşmuştum. Belkide evden kaçmıştı en azından şimdilik kötü düşünmek istemiyordum, son kozumu kullanıp en gıcık olduğu kelimeleri söylemeyi düşündüm,

Annecik: Beica , seni yerim.

Beica: Siktir git lan yavşak puşt

Şimdi tam anlamıyla emindim, Beica nolursa olsun böyle konuşmazdı, benim güzel meleğim bana ne kadar kızsada -çok zorlamadığım sürece- asla küfür konuşmazdı ve ben bunları söyledikten sonra bana kesinlikle "hiç bir şeyimi yiyemezsin Angelo" derdi ama içten içe hoşuna gittiğini bilirdim.

Benim güzel kızım şu an ya tehlikedeydi ya da telefonu başkasının elindeydi.

Onu aradım, çevrimiçiydi ama telefonu açmıyordu. İyice korkmaya başlamıştım.

Adamlarıma olanları Andrea'ya söylemelerini emretmiştim bilmesi iyi olurdu , piç herif beni suçlamazdı en azından.

Nerdeyse gece yarısı olmuştu, adamlarım hâlâ Beica'nın yerini bulamamışlardı, onsuz olmak beni çıldırtıyordu çok fazla sinirli oluyordum.

İçtiğim bilmem kaçıncı viski ve bilmem kaçıncı sigaraydı, son sigarayı kolumdaki kurşun sıyrığına bastırarak söndürüp, acıyla gözlerimi kapattım, şu an Beica'nın yanımda olup yaralandığım için beni azarlamasına ve o parlak,boncuk gözleriyle bana bakmasına ihtiyacım vardı.

İçim gidiyordu , onu bulamadığımız her saat bana zehir oluyordu.

Sabah olmuştu, sahi onsuzluğumun kaçıncı sabahıydı bilmiyorum, üç mü?... Dört mü?....

Onsuz her saniye sanki beni yaşlandırıyordu, ayağa kalkıcak takâtim yoktu,

Eve gitmemiştim, korkuyordum o günden sonra o duvarlar eminim ki yine üstüme üstüme gelicekti.

Ancak  adamlarım kaç gün sonra yatakta bir not bulmuşlardı, odanın penceresinin kırıldığını söylemişlerdi bana. Kim bilir benim meleğimi nasıl evden çıkarmışlardı. Kim bilir ona napıyolardı. Onun canını yaktılarsa geberticektim, herkesi yakıcaktım.

Yatakta buldukları notta aynen şöyle yazıyordu,

"Sen de Andrea da benim elimden alamıycaksınız onu"

Günlerdir elimde bu kağıtla yazıyı yüzlerce belki binlerce kez okuyup kafayı yiyordum,

Ben Beicasızlıktan ölmek üzereydim...

Sizce Beicayı kim kaçırdı ve neden? Yorumlara yazınnnn...
İyi okumalar💖