Glimpse Of Us || ChanMin

27

Sınır 55 oy
-----------------

Göz pınarlarına hızla hücum edip akmaya hazırlanan göz yaşlarını zorlukla yutkunarak geri göndermeye çalıştı, derin bir nefes aldı Seungmin. Bu babasından ilk tokat yiyişi değildi, kendine gelmeliydi. Aldığı darbenin etkisiyle yana savrulan bedenini düzeltti. Bakışlarında ürkütücü bir sertlik olan adam bir an bile bağırmayı bırakmıyor, işaret parmağını tehdit edercesine ona doğru sallıyordu.

"Bir daha o çocukla görüştüğünü görürsem öldürürüm seni Seungmin, oğlum olman umrumda bile olmaz."

Her ne kadar içten içe ruhu binlerce parçaya ayrılmış olsa da bunu dışarı yansıtmıyor, gözlerindeki cesaret parıltılarının sönmesine izin vermiyordu Seungmin. "Ne zaman umrunda oldu ki? Ben senin oğlun değil kum torbanım zaten değil mi? Öldür de kurtul artık!"

"Kim Seungmin!"

Sesinin yükselmesine karşın onu uyaran annesine döndü bu sefer de, artık susmak istemiyordu. "Lanet olsun Kim Seungmin olduğum güne! Çocuğunuzum ben sizin ya, böyle hırpalayıp bağırıp çağırınca birazcık bile mi sızlamıyor kalbiniz?"

Orta yaşlı adam salonun ortasındaki gencin kolunu tuttu ve kabaca kapıya doğru ittirdi onu. "Kes sesini Seungmin! Odana git çabuk, bu hafta cezalısın."

Yalpalasa da dengesini korumayı başarmış, düşmemişti genç. "Ceza alacağım hiçbir şey yapmadım ben. Kabul etseniz de etmeseniz de seviyorum onu, suç değil bu. Lütfen ya lütfen, azıcık da olsa anlayın beni lütfen."

"Hâlâ suç değil diyor! Erkeksin sen erkek, kendine gel! Sikerler sevgini, anlayışını." Oğlunun üstüne yürürken aklına gelen ihtimalle yakasını kavradı, genci zorlanmadan sürüklerken saf bir nefretle konuştu. "Sen şimdi sürtük gibi onun altına da girmişsindir, iğrenç herif."

Seungmin, duyduklarını hazmetmeye çalışırken bedeni tıpkı bir çöp torbası gibi odasına fırlatılmış, kapı sert bir şekilde üstüne kapatılmıştı. Kilit sesini duyarken ise savrulduğu yerden kalkmaya bile mecalinin olmadığını hissediyordu.

"Yarın akşama kadar o odadan dışarı adım atmayacaksın. Eğer akıllanır da özür dilersen çıkmana izin veririm."

Hiçbir tepki vermedi. Göz yaşları ondan bağımsız bir şekilde anında akmaya başlarken bunu hak edecek ne yaptığını düşünüyordu. Dünyaya hiç gelmemiş olmayı dilerdi.

Seungmin+Chan

Seungmin:
Ozur dilerim
Bekletmek istemezdim ama
bir takim seyler oldu
Umarim uyandirmiyorumdur
Aklin bende kalmasin diye
haber veriyim dedim
(Gönderildi: 02.25)
(Görüldü: 02.26)

Chan:
İyi misin sen meleğim
Niye çağırmışlar

Seungmin:
Amina kodugumun komsularindan
biri kutuphaneye giderken
gormus bizi
Yanagini opmustum ya
Onu da gormus
Sonra fotografimizi cekmis
pezevenk

Chan:
Ve babana mı atmış
Jisung anlattı
Homofobikmiş
Çok geldi mi üstüne

Seungmin:
Sanirim sokakta kaldim
desem
Baya tartistik
Kactim ben de

Chan:
Ne sokakta kalması
Bu saatte dışarıda yalnız
mısın seungmin
Neredesin

Seungmin:
Ya Jisunga gidicektim
Aradım acmadi
Simdi minho ondaysa
catkapi gidip rahatsiz
etmek istemiyorum