Blinded

Prologue

Ngayon ang gabi na aking pinaghahandaan. May party na gaganapin at pupunta ako.

Tita left and she said she is going somewhere. Sinabihan ko sya na pupunta ako sa bahay ng kaibigan ko at pumayag naman sya. Sabi nya okay lang daw basta hindi lilipas ng 10 pm.

I’m getting ready, I wore a blue cocktail dress with only straps. I put some light make up and everything is ready. Sabi ni Khel ay aantayin nya ako sa bus stop malapit sa amin. I look at myself in the mirror, letting my hair flow in a ponytail and it bounced nung umikot ako.

When I was satisfied with my look, pumunta ako sa shoe-rack kung saan nandoon ang mga sapatos at sandals.  I will use the 2-inch crystal heels that Tita Sandra brought me, nakita ko iyon sa pinakadulo ng lalagyan, hinila ko ito ngunit ayaw ma tanggal, it was stuck.

Hinila ko pa ito ng may pwersa hanggang sa nakuha ko na ito ngunit nahulog ang bag ni tita na nakalagay sa itaas ng shoe-rack.

Finally, nakuha ko na ang heels kaya sinuot ko na ito. I looked at it and smiled to myself.
Sana magustohan nya ang ayos ko, nakaka-anxious naman to! 

When I thought about Tita's bag that fell, I immediately look at it.
Surprise was visible on my face when I saw what is inside the bag.

Kahit kinabahan ay sinikap kong kunin ang isang bagay at tiningnan ito. Sa una ay hindi mo maiisip na pwedeng may ibang anyo ito dahil sa perpekto ang hugis nito, sa gilid nga lang nito ay may parang hindi nasali sa pag perpekto.

Hinawakan ko ito at hinila,  nagbabakasakaling matanggal ito ngunit sa dapat na ma tanggal ay gumawa lamang ito ng pagkahati at pagkabukas.

Tiningnan ko ang nakasulat at gumuho ang lahat ng pag-asa ko.

“Xai?” the voice of that person made my heart ache and made me cry.

“Xai anong ginawa mo?!” I wipped my tears at hinarap sya.

“Ikaw dapat ang tatanungin ko nyan Tita.” I showed her the thing that I found.

By what I did, she gasped when she saw me holding it.

“Tita, ano ang nagawa mo?!” I asked her with full of sadness, pain and betrayal.