Kendisine olan borçları ödemeyen kişileri öldüren katil Kim Seungmin ve ailesini öldürmek için girdiği evde gördüğü Yang Jeongin.
"neden ağlıyorsun küçüğüm?"
°ficim tamamen kurgudur.
°içerisinde Lgbt+ içerir.
¬baştan yazarak yayınlıyorum.
Küçük olan ağlamayı bırakıp son bir hışımla ambulansı aramıştı, son bir şans ile kurtulabilir diye.
Gelen ambulans ile hastaneye giden küçük, hâlâ annesinin hayata tutunması için dua ediyordu. Omuzuna dokunan kişi ile ona bakmıştı.
"bayan Yang'ın oğlu musunuz?"
"e-evet, o iyi mi?"
"maalesef efendim."
Olduğu yerden kalktı ve tekrar konuşmaya başladı.
"ne oldu ona? İntihar mı etmiş?"
"evet efendim, raporlara göre sabah bir kere daha gelmiş. Önceden geldiği randevularda kanser olma ihtimali olduğu söylenmiş, bu sefer geldiğinde ise kanser olduğu ortaya çıkmış. Ölme sebebi ise aşırı dozda zehirli maddeler."
Doktordan duyduğu şeyler ile şaşkınca ona baktı.
"a-ama bana hiç birşey denmedi?"
"orasını bilemem efendim, tekrar başınız sağ olsun."
Artık ne yapacağını bilemeyen küçük, eve gitmişti. Açtığı kapıyı sertçe kapatmış ve hızlıca odasına gitmişti. Kendisini yatağa atmış ve ağlamaya Başlamıştı. Tam herşey düzeliyorken, ne oluyordu şimdi? Ağlamak onu rahatlatmaya yetmiyor aksine dahada sinirlendiriyordu.
"hepsi o lanetin yüzünden! Öldü ama hâlâ bize zarar veriyor!"
Hızlıca yatağından kalktı ve annesinin odasına gidip onun olan bütün eşyaları alıp ayıklamaya başladı. İçindeki öfke ve sinir sayesinde hızlıca ayırmaya çalışıyordu. Ki bunların bir diğer sebebininse o katil olduğunu düşünüyor. Sinir gözyaşları ile eşyaları ayıklarken evde bir ses duyuldu.
"ne yapıyorsun küçüğüm?"
Gelen sese doğru sinirle bakmış ve ona doğru hızla adımlamıştı. Bu oydu, o katildi. Onun yanına geldiğinde sinirle yakasına yapıştı.
"sen yaptın değil mi?! Kanser kadına psikolojik baskı yaptın dimi!?"
Daha küçüğünün ne yaptağını anlayamayan genç, üzerine atılan iftira ile şokla ona baktı.
"neyden bahsediyorsun!?"
Gözyaşlarını tutmakta zorlanmaya başlarken son hışımla konuştu.
"annemden! Hayattan aldığın kadından!"
"senin annene hiçbirşey yapmadım! Ben sadece bana borçu olanları alırım ve giderim!"
Küçük olan göz yaşlarına hakim olmaya çalışıyordu, ama artık dayanamıyor, ne hayata ne göz yaşlarını tutmaya.
"ağla küçüğüm, tutma kendini."
Küçük tutmakta zorlandığı yaşlarını salmış, büyüğü ise ona yaklaşıp sarılmıştı. Küçük hıçkırıklarınada hakim olamıyordu artık. Uzunca içinde tuttuğu o yaşlar yavaş yavaş akıp gidiyordu o hıçkırıklar ile. Vücudu titriyordu, bilmiyordu ne yapacağını ölmek istiyordu ama annesine sözü vardı yaşamak istiyordu ama tek yapamazdı.
Büyüğü derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.
"iyi değilsin küçüğüm,'iyiyim' dediğinde iyi değildin. 'ağlamıyorum' dediğinde ağlıyordun. Anlamadın değil mi? Anlatamadım. Titriyorsun küçüğüm, canını çok mu yaktılar? Belli...ah, hiç büyüyemeyeceksin. Gözlerin dolduğunda 'esnedim de' diyorsun meleğim. Esnemediğini biliyoruz. Boş boş baktığında miniğim, aslında ne kadar boş olmadığını biliyorum. Ah bebeğim, hiç akıllanmıyacak mısın? Yalan söylediğinde herkes daha iyi görecek sanarsın. Gülümsemeni yüzünden eksik etmessin değil mi? Çünkü güldüğünde kayboluveriyor sanarsın bebeğim. Onlar baka durur sen çırpınırken takma güzelim. Makyajla kapatırsın ya yüzün şişince ağlamaktan değil mi meleğim? Belki bir gün akıllanırsın küçüğüm."
Küçük ne diyeceğini bilemiyordu, ağlamaktan yorulmuş bedenini sabit tutmak için büyüğe tutunmuştu. Artık ağlamaktan şişen gözlerine hakim olamamış ve kendini uykuya, büyüğünün kollarına bırakmıştı. Büyüğü ise onu alıp odasına götürüp yaptırmıştı. Ardından kendiside yanına yerleşmişti. Uyuyan küçüğünü izliyordu. Çok aşıktı ona, sadece iki günlük bir aşk değildi bu. O, küçüğünü 10 yaşından beri tanıyordu. Babası ondan borç almaya başladığından beri babasını izlemeye gelirken onu görmüştü, ona ilk gördüğünde aşık olmuştu. Beyaz dalgalı saçları ve gülünce belli olan gamzeli bir melekti onun için, ama onunla tanışamadı. O bir katildi.
***
Aradan geçen saatlerde ikili birbirine sarılmış uyuyordu. Küçük olan biraz hareketlendiğinde büyüğü gözlerini ona kilitlemişti. Küçük, uzandığı yerden oturur pozisyona geçmiş elleri ile gözlerini ovuşturuyordu. Yanına baktığında ise yine büyüğünü görmüştü. Daha adını bile bilmediği biri nasıl onu bu kadar huzurlu ve rahat hissettirebiliyordu? Üstelik katil olan biri.
...
Selamm.
Nasılsınızzz??
Bu bölümde büyük bir kısmı başka birinden aldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu hesaptan aldım, ben etiketleyemiyorum siz etiketleye bilir misiniz?
Kitapla ilgili düşüncelerinizi ve fikirlerinizi özelden veya yorum olarak söyleyebilirsiniz.
