foreign |Taekook

29.

7 saattir ameliyattaydim. Ve hastayı kaybetmistim, herşeyi yapmıştım. Herşeyi denemiştim

Olmamıştı bedeni dayanmamıştı..

Son bur umutla kalp masajı yapıyordum karşımdaki bedene. Ama kalp sesleri durmuştu.

Ameliyattan çıkıp üzerimi değiştirdim. Koridora cıkmamla birisi ellerimi sertçe tutmuştu

"Söylesene doktor. Öldü mü ?"

Kafamı utançla aşağıya egmistim. Yüzüne bakacak yüzüm yoktu.

"SÖYLESENE ÖLDÜ MÜ?"

"Maalesef, hastayı kurtarmadık. Özür dilerim."

Cümlemi bitirmemle yakamdan sıkıca tutup havaya kaldırıp sertçe duvara fırlatmıştı beni. Başımın sertçe duvara çarpmasıyla acıyla inlemistim.

"NE DEMEK KAYBETTİK LAN. NE DEMEK !!"

Yanıma gelip bedenime sertçe tekmeler savurmaya başlamıştı. Ellerimle başımı koruyabiliyordum sadece bu sert darbelerden

Bileklerinden tutup kaldırmıştı beni yerden. Halsizce karşımdaki kişiye bakiyordum. Bileklerimdeki elleri çeneme gitti ardından kafamı duvara sertçe vurdu

Vurmasıyla basım öne doğru düşmüştü. Ardından bir kere daha sonra bir kere daha...

Çevrede en az on kişi vardı kimse birşey yapmıyordu. Herkes ya seyirci kalıyor yada videoya çekiyordu.

Çenemdeki elleri son gücüyle bir kez daha itmisti duvara. Duvara sertçe çarpıp ardından yere sertçe düşmüştüm. Tekrar tekme atmaya başladı bedenime

"LAN BEN BURAYA KAC PARA VERİYORUM HABERİN VAR MI ?. NASIL KÖPEK GİBİ O PARALARI YİYORSAN KARDESİMİDE OYLE KURTARACAKTIN"

Başımdan aşağıya kanlar aktığını hissediyordum. Başım da dönmeye başlamıştı. Sanırım bu sefer gerçekten ölecektim

Tekrar tuttu beni yakalarımdan ayağa kaldırıp yüzüme sert bir tokat geçirdi. Sonra boğazımdan tutup havaya kaldırdı

"SEN NASIL KARDESİMİ ÖLDÜRDÜRDÜYSEN BENDE SENİ ÖYLE ÖLDÜRECEĞİM."

Bedenimi duvara yaslayıp daha sıktı boğazımı nefes alamıyordum hiçbir şekilde. Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı

Ellerimle ellerini itmeye çalişsam bile hiçbir işe yaramıyordum. Ellerimle vururyordum,ittiriyordum olmuyordu...

Sadece cırpınıyordum. Gücüm tükenmişti. Gözlerimin önünde siyah lekeler oluşuyordu yavaş yavaş.

Ciğerlerim yanıyordu. Patlayacak gibiydi sanki...

Karşımdaki beden bulaniklaşmaya başlamıştı. Ama birden ellerinin baskısı gitmişti boğazımdan.

Duvara sürtüne sürtüne yere çökmüştüm. Ciğerlerime hava dolmasıyla deli gibi öksürmeye başlamıştım aynı zamanda bogazımı tutuyordum

Görüş alanim yavaş yavaş netleşmeye başlamıştı. Gözlerimi sımsıkı kapamıştım sadece nefes almaya çalışıyordum

Omuzlarından biri sertçe tutmuştu korkuyla  gözlerimi açıp kendimi arkaya çekmeye çalıştım ama arkamda duvar vardı.

Ama boşuna endiselenmistim. Karşımda endişeli gözlerle bana bakan jungkook vardı.

"Taehyung bana bak. Duyuyor musun beni ?. Bebeğim cevap ver hadi bana"

Sesi sanki çok uzaktan geliyrodu zar zor duyuyordum. Ama şuan onu umursamadim ellerimi kafama bastırmıştım. Hemen acıyla inlemistim. Ellerimi oradan çekip gözlerimin önüne getirdiğinde resmen elimi kanla boyamistım

Ellerim titriyordu, kanlar dirsegime doğru akıyordu. Jungkook tekrardan beni sarsmasıyla bakışlarım ona döndü. 

Ağzımı açıp cevap vermeye çalıştım ama konuşamıyordum. Görüş alanım tekrar bulaniklaşmaya başlamıştı. Basım şiddetli bir şekilde dönüyordu

Gözlerimi tekrar siyah lekeler sarmıştı. Bir yandan çok uykum geliyordu. Gözlerimi kapatıp uyumak istiyordum

"Taehyung sakın kapatma gözlerini bebegim. Bırakma beni"

Kucağına almıştı kanlar içindeki bedenimi. Kafamı boynuna gömmüştüm. Ellerimle de kafasının etrafında dolamış beni taşımasına destek oluyordum

Ama gözlerim de yavaş yavaş kapanıyordu. Hiçbirşey yapamıyordum. Belki de en iyisi uyumaktı ha?

Hayatım boyunca bunu beklememiş miydim ben ?

Gözlerimi yinede açık tutmaya çalıştım ama olmuyordu kendiliğinden kapanıyordu.

"Bebeğim lütfen bırakma beni. Lütfen gitme."

Duyduğum kelimelerle güç bela açtım gözlerimi ve kafamı boynundan cıkarıp ona baktım oda bana bakıyordu.

"Ju-jungkook bende s-sana çok y-yalvarmistim. G-gitme demiştim a-ama sen g-gittin. Bı-bıraktın beni. Ben de bı-bırakıyorum se-seni."

Ardından kapattım gözlerimi, bir daha ne zaman açacağını bilemeden....

...

Taehyung'un sözleriyle bende ağlamaya başlamıştım. Ama ağlamam hiç bir işe yaramamıştı

Sözlerini bitirmesiyle kolları boynumdan aşagiya doğru düştü.

"Taehyung hayır. Hayır sevgilim..."

Kafası da boynuma düşmüştü. Keşke şuanda çiçek dikebilseydik. Ama ben diktigimiz çiçekleri ve dikecegimiz çiçekleride yakarak öldürmüştüm.

Bir umut küllerinden doğabilirlerdi...

...

Barisacaklarrrrr

Şaka şaka. Neyse bok yoluna doğru gidiyoruz taslaklarda hiç bölüm kalmadı ve bundan sonra ne olacağını bilmiyorum...

NE KADAR COK OY VE YORUM GELİRSE OKADAR HİZLİ YENİ BOLUM GELİR 🙆‍♀️🙆‍♀️🙆‍♀️🧚‍♀️