Wereld van licht en duister

Hoofdstuk 3

De zon schijnt de kamer binnen. Hij komt pas net op, maar een warme zonnestraal valt op haar gezicht. Odala opent langzaam haar ogen. Ithra is niet de mooiste planeet, maar als je warm weer wilt dan zit je er echt wel goed. Ze rekt zich uit. Langzaam schuift ze haar voeten in de ochtend slippers naast haar bed en ze begeeft zich naar het balkon. Een speeder vol met mensen rijd aan de andere kant het dorp uit. Op weg naar de mijn. Dag na dag vertrekken ze en komen ze terug. 'S ochtends telt de prinses het aantal mensen en 's avonds. Veertig vandaag. Vorige maand waren het er dertig, maar er kwamen er maar twintig terug. Iedere dag stort er wel weer een mijn in. Er wordt een dag gerouwd en mensen gaan weer door met hun leven. Zo is het leven op een steen planeet. Voorkomen kun je het toch niet.

Odala wordt uit haar gedachten terug gebracht naar de werkelijkheid als de hofdames haar kamer binnenkomen. 'Goedemorgen uwe hoogheid. Het is weer een mooie dag.' 'Goedemorgen Noera.' Komt er met een flauwe glimlach uit. 'Uw jurk is terug van de stomerij en er staat een bad voor u klaar.' Een groep van vijf dames helpt haar uit haar nachtjumpsuit en duwt haar de badkamer het bad in. Een kouwe rilling loopt over haar rug als Odala zich in het water laat zakken. Ze laat haarzelf onderwater glijden en even is het stil. Even geen pratende mensen, geen oorlog, geen politiek, geen..... jedi. Ze schiet uit het water. haar borst voelt alsof het is gestoken met een mes of .... een lightsaber. 'Ah goed dat u uw haar heeft gewassen. Uw kleding hangt klaar en het ontbijt wordt beneden voorbereid.' Haar hofdames helpen haar uit bad en drogen haar razendsnel af. Odala zelf is even van de wereld. achterna gevolg door wat ze zojuist zag. Het was een rood licht dat op haar af kwam het raakte haar.

Lang kan ze er niet over nadenken. Haar ondergoed wordt aan gehesen. Het korset strak getrokken, de sandaaltjes vast gegespt, de jurk strak getrokken en haar haar in een knot. Tien minuten later zit ze strak aangekleed aan tafel. Het is een tafel voor twaalf, maar in je eentje aan zo een grote tafel eten is toch wel prettig. Als ze bijna klaar is komt Darren binnen. Hij is een vriend van haar vader en over een poosje haar verloofde. Op Ithra is het de gewoonte dat een man voor de prinses wordt uitgekozen. De prinses mag geen koningin zijn haar man wordt koning. Zij zal zich gedragen zoals haar echtgenote dat wilt. En zij spreekt hem nooit maar dan ook nooit tegen. Die regels zijn er van jongs af aan bij haar bijgebracht dat ze nu ze zo allemaal kan opnoemen. Als haar vader nou iemand van haar leeftijd uitzocht dan had ze er nog akkoord mee gegaan, maar deze man is ruim twintig jaar ouder. Daarnaast hij is ontzettend sluw. Bij haar vader belooft hij dat hij goed voor haar zal zorgen, maar als ze ook maar één moment alleen is snauwt hij naar haar wordt ze verboden het paleis te verlaten of überhaupt maar onder de mensen te komen. Zo was er de keer dat hij tegen haar schreeuwde onder het nom van ik probeer je manieren te leren. Om haar zo genaamd te beschermen.

'Goedemorgen lieverd.' Hij geeft haar een kus op haar hoofd. Ondanks dat ze nog niet officieel verloofd zijn gedraagt Darren zich wel zo. Hij hangt haar echt de keel uit. Zijn sterke luchtje neemt meteen haar eetlust weg en voordat hij ook maar iets kan zeggen staat ze op. 'Goedendag Darren.' En daarmee loopt ze zo hard mogelijk de zaal uit. In de tuin komt ze op adem. Als ze ook maar even er tussenuit kan knijpen begeeft ze zich onder de burgers. Dan kan ze naar....

Ze wordt ruw uit haar gedachten geschud, alweer, voor de derde keer vandaag. Twee mannen lopen haar richting op. Ze strijkt snel haar jurk recht en kijkt snel een andere kant op. 'Goedemorgen uwe hoogheid.' Zegt de langste. Ze draait hun kant op en geeft een vriendelijke glimlach. 'Goedemorgen heren. Kan ik iets voor jullie doen?' 'We zouden u wat willen vragen als dat mogelijk is?' 'Ja, zoals waarom hield je ons gisteren tegen?' Odala trekt haar wenkbrouw op bij deze woorden. 'Nou nou Anakin. Excuses voor Anakin, hij loopt iets hard van stapel. Laten we opnieuw beginnen. Mijn naam is Obi-Wan Kenobi en dit is Anakin Skywalker.' 'Odala Nevran.' Ze pakt haar jurk vast en gaat lichtjes door haar benen als een buiging. 'Anakin vroeg zich af of hij u eerder heeft ontmoet?' Obi-Wan geeft Anakin een lichte waarschuwingsblik omdat hij nu al weet dat zijn voormalig padawan strait to the point wilt. Odala kijkt even een seconde of twee omlaag, slikt even en kijkt dan de twee mannen aan. 'Ik zou niet weten wanneer we elkaar eerder hebben ontmoet heren. Ik kom niet zover bij het paleis vandaan.' Zegt ze met een nep glimlach. Anakin kijkt haar vuil aan. 'Juist, u lijkt misschien gewoon erg op iemand.' Anakin zegt niks en blijft haar strak aankijken. Odala knippert met haar ogen en heeft een glimlach van hier tot Endor.

'Dus, jullie zijn jedi?' Begint ze snel om van onderwerp te veranderen. 'Dat klopt. Is daar iets mis mee?' 'Nee, nee, nee. Natuurlijk niet. Ik vroeg het mij gewoon af.' Het blijft even stil.

Om de stilte te verbreken vraagt Kenobi: 'Dus u bent prinses?' Hij wil zichzelf wel voor zijn kop slaan. Natuurlijk is ze een prinses. Gelukkig geeft ze een klein lachje. 'Ja, ik ben prinses. Tweede in rij voor de troon. Als ik tenminste trouw.' Dat laatste mompelt ze meer tegen zichzelf.

Obi-Wan wilt net reageren als ze ruw onderbroken worden. 'Ah hier ben je. Ik heb je overal gezocht schoonheid.' Darren komt aangelopen en stopt naast haar.

'En wie zijn deze heren?' 'Dit zijn twee jedi van de republiek. Darren, ontmoet Obi-Wan Kenobi en Anakin Skywalker.' Zegt ze terwijl ze een kleine glimlach naar puiten perst en de heren aankijkt. 'Hallo heren, volgens mij kennen wij elkaar nog niet. Mijn naam is Darren Goldiat.' En hij geeft de twee mannen een hand. Ik ben een vriend van de familie.' Odala trekt een strak gezicht. 'Maar ik kwam hier niet om te kletsen. Odala ik kwam je ophalen omdat we gingen picknicken weet je nog?' Haar gezicht vertrekt geen spier.

'Prettig kennis gemaakt te hebben.' Zegt hij tegen de jedi die op hun beurt terug knikken. Darren houdt zijn hand op en Odala legt haar eigen hand er in. Hij begeleid haar richting de andere kant van de tuinen waar een prieel staat. En hij schuift haar stoel aan als ze zit.

De tafel staat vol met kleine hapjes en lekkere dingen en als ze er naar kijkt zou ze er bijna blij van worden. Starend voor haar uit kijkend drinkt ze voorzichtig haar drinken op. Als op een gegeven moment Darren opstaat.

Hij pakt iets uit zijn zak, zet één knie op de grond en opent het doosje. 'Odala Nevran, we kennen elkaar al een tijdje. En we horen gewoon bij elkaar. Wil je met mij trouwen?'

Spontaan was het niet. Echt een keuze trouwens ook niet. Ze was al uit gehuwelijkt voordat ze überhaupt wist wat trouwen was. Wat zou er gebeuren als ze nu nee zei? Wat als ze tegen de regels in ging en een revolutie startte? Ze zou waarschijnlijk tot in de diepste kerker worden weggestopt en verwaarloosd worden. Ze houdt zo van dingen op haar manier doen, maar dit is echt niks om mee te sollen.

Met een brok in haar keel en vechtend tegen de tranen valt het enige woord wat er toe doet over haar lippen. 'Ja...' het was heel zacht en als je even een heel klein beetje afgedwaald zou zijn had je het niet gehoord. Maar het was genoeg voor Darren.

Hij stond op duwde de ring om haar vinger en gaf haar een kus op haar hoofd. Ieder normaal persoon had al lang gezien dat dit hem niet werd. Dat Darren te kalm was om blij te zijn. 'Ik ga het je vader mededelen.' Met grote passen vertrok hij terug richting het bordes van het paleis. De verslagen Odala achterlatend op haar stoel.

Een kleine traan rolt over haar wang. Het was niet meer dan dat. Dit was waar ze voor bestemd was dus ze mocht zich niet aanstellen. Ze herpakt zich, staat op en loopt zo langzaam mogelijk terug richting haar kamer. In de hoop dat als ze het zo lang duurt het misschien niet echt gebeurt is. In de hoop dat ze misschien wakker wordt en er niks gebeurt is.