Miss Simple Meets The Arrogant

Chapter 7

XAIRO'S POV

I'm here at the bar. Palipas oras lang nakakabored kasi. "Red wine, please," sabi ko sa bartender. "Coming Sir," naiisip ko na naman si Camille pag pumupunta ako sa bar na ito. Two months ago na ang nakakalipas pero andito pa din yong pain sa puso ko. I cannot move on because of you Camille. Kahit ibaling ko kay Cindy yong atensyon ko sa'yo pa rin. Bakit ganito ang nararamdaman ko I feel betrayed. Hindi ako naniwala sa mga explanation ni Camille because I saw it with my two eyes how she kissed that boy intensely. It sucks. And the other thing hindi siya nagpaalam sa akin nung pumunta siya ng London para doon mag-aral. Kung kailan ready na ako para kausapin siya ulit saka naman siya umalis. Nakakapagsisi talaga sana nakinig muna ako sa kanya. At saka parang walang pakielam ang kuya niya sa kanya. Kung hindi lang leader ng Chan Eung Gang itong si Jake baka kung ano nang nagawa ko sa kanya. Pasalamat siya at may respeto pa din ako sa kanya at dahil kapatid siya ng taong mahal ko.

Biglang may tumabi sa akin na isang girl. Medyo nahihilo na ako dami ko na nainom na red wine. Tinanong nung girl kung anong name ko. I said, "Xairo Mercado".

Parang kamukha niya si Camille that girl was seducing me, she kissed me on the lips. Nung natauhan ako tinulak ko yung girl and apologized to her. Aktong paalis na ako, may dalawang guy na humawak sa braso ko what the heck mga gangsters 'to na kalaban namin. Nakipagsuntukan ako sa kanila. Nung nakita ko na mas dumarami pa yung dumarating, tumakas na ako hindi ko sila kaya kasi medyo nahihilo na talaga ako. Actually kaya ko naman sila kung hindi ako lasing. Tumakbo na ako papalabas ng bar at ang daming gangster na humahabol sa akin. I need back up, ano ba 'tong nangyari sa akin. Kailangan kong bilisan ang takbo para di nila ako maabutan. Sa pagtakbo ko, nagulat na lang ako nang may biglang humila sa akin at tinulungan ako na magtago para di ako mahabol ng mga 'effin gangsters na yon. At first hindi ko siya mamukhaan dahil sa kalasingan ko pero parang familiar talaga ang babaeng 'to sa akin.

"Have we met before?"

"Sssssshhhhhh!!! Baka marinig nila yung boses mo kaya wag ka ngang maingay jan."

"Okay, I will shut my mouth up," I whispered.

Sino ba 'tong mysterious girl na 'to why is she helping me?

Nung nawala na yung mga asungot na humahabol sa akin that girl said, "Oh ayan makakauwi ka na ng maluwalhati wala na yung humahabol sa'yo."

"Why did you help me?"

"I just wanna help you," answered that girl.

"Baka isipin mo duwag ako, lasing kasi ako baka mapuruhan ako kaya di ko na sila nilabanan pero kung hindi ako lasing kayang-kaya ko ang mga yon."

Napatawa yung girl. Aba bakit kaya siya natatawa? "Haha, okay lang yon."

"Panu yan dahil niligtas mo ako nagkaroon pa ako ng utang na loob sa'yo, magkano ba ibabayad ko?"

Biglang nagbago ang ekspresyon ng mukha ng babaeng 'to. "You don't have to pay for it. Ano bang akala mo lahat ng bagay nababayaran ng pera?"

"I'm sorry I just want to pay you para wala akong maging utang na loob." Ayaw ko kasi na magkaroon ng utang na loob sa iba.

"Bakit ba napakayabang mo? Ha?"

Sinabi ba niya niyang mayabang ako but not really arrogant. "Siguro, dahil sa aking nakaraan."

After saying those words, tumalikod na ako sa kanya. Before I leave I ask her, "what's your name?"

She answered me, "I'm Maecy Villanueva".

Her name seems familiar pero hindi ko makita ang face niya because I really felt dizzy. "Thank you for helping me, maybe next time makakabayad din ako sa'yo."

"Okay lang hindi ka na makabayad dahil nakabayad na ako sa'yo," she said. Huh? What does she mean? After that conversation I left.