Solitary Affection | Philautia

Chapter 3

"Thank you for coming, Anastasius." I smiled at him. Magkatabi kami ngayon sa simbahan. Ako na ang naunang nagsalita dahil 'di ko na nakayanan ang katahimikan na bumalot sa aming dalawa. It was too much! Parang papatayin ako pag hindi ako nagsalita.

Tumingi ito sa akin at sinuklian ako ng isang munting ngiti. "I have no reason to not come here. Anak ko rin naman si Andrius, Phily." Namula ang mukha ko nang marinig muli ang pangalan ko sa labi niya! It's been like... 4 years since I last heard his voice.

"Salamat pa rin," Umayos ako ng upo at tumingin ng deretso sa altar kung nasaan andun si Andrius at Fiona. "Akala ko hindi ka dadalo, baka..." Hindi ko masabi ang huling parte kaya napakagat ako ng labi.

Ramdam ko ang mata ni Anastasius sa akin pero hindi na siya nagsalita pa muli kaya natapos ang conversation namin sa huling salita ko. I tried to let my mind wanders into places. Happy thoughts, only! Happy thought only! Pag-hihipnotismo ko sa sarili.

I suddenly found the event too slow to be done! Ganito ba ang mga kasal ngayon?! Ba't ang tagal masyado? Mamamatay na ako sa katahimikan ngayon! I mentally wiped my tears as turn to look at my friend behind. Magkatabi sila at parehong nakatingin sakin na may pag-alala. I gave them a soft smile and nodded my head, implying that I'm okay when in fact, I am not!

Inilibot ko ang paningin ko sa buong bisita at duon ko nahagip ang isang babae na nakaupo sa pinakadulong bahagi ng simbahan. Nakatingin siya sa altar habang nakangiti. She looks happy as she stared at my son. I bit my lower lip when our gazes meet, and oh fuck! She waved at me and smiled softly!

Agad akong humarap muli, kinakabahan. Napatingin bigla si Anastasius sa'kin at tumaas ang kilay nito. Hindi ko siya pinansin.

Fuck.. How can I hate a woman like that?! I cannot hate her! Molly is too good for me to bear enmity towards her! Wala rin naman siyang kasalanan sa'kin kaya bakit ko gustong magalit sa kaniya? Was I bitter? Am I bitter because my Anastasius loves her right now? I shook my head and tried to bury her under my thoughts.

Natapos ang kasal kaya nagsitayuan na kami. I could finally breathe! Tumingin ako kay Anastasius na inaayos ang suot nitong tuxedo. I opened my mouth to say something but to my dismay, I could only close it back when no words wanted to come out.

I want to say many words, ask many question, and wants so many answers! But I just found myself turning my back on him, preparing to leave him behind, but one call from him took all my courage to turn my back.

"Philyria.. I'm no longer mad," I stop and froze. "If that's what you're asking." Kumirot ang dibdib ko dahil duon. Dahan dahan ko siyang binalingan ng tingin para lang makita na nakangiti ito sa akin.

His eyes were crescent as he smiled softly at me, walang galit, suklam, o pagkamuhi. Nawala man ang pagmamahal sa mata niya ay andon pa rin ako. I could still see the outline of my whole being reflecting on his expressive eyes.

I clenched my fist as he turned his back on me once I never said a word. I gulped the lump on my throat as I watched him walk away for the nth time! Akala ko ako na... ako na naman ang tatalikod sa kaniya at iparanas ang sakit pag makita mong tumalikod sa'yo ang taong nangakong na mananatili sa tabi mo.

I looked down to the bouquet of flowers I was holding and laughed sarcastically. Tangina mo, Anastasius. You still have me at the middle of your palm, e. Isang sabi mo lang na hindi ka na galit ay parang gusto ko nalang mahalin mo ako muli.

Pero hindi na pwede eh, may bago ka na. Humigpit ang hawak ko sa bulaklak. I know how Anastasius loves. Kung may mahal siya ngayon ay hindi siya magpapaapekto sa ibang bagay o tao. Kahit lalandiin ko naman siya ay hindi naman ako magwawagi. Kay Molly pa rin ang puso niya.