* မောင်.. ကျွန်တော့်ဆီ ပြန်လာပေးပါလား .. ကျွန်တော် မောင့်ကိုအရမ်းလွမ်းနေလို့ပါ *
ပြတင်းပေါက်အပြင်ထက် မှောင်မည်းနေသည့် ညနက်သန်းခေါင်ကိုငေးကြည့်ရင်း မျက်ရည်တွေ ကျလာသည်။ သန်းခေါင်အအေးဒဏ်ကို အံတုကာပြတင်းဘောင်ထက် လက်မောင်းခေါင်းအုံးလို့ မောင်လာရာလမ်းကိုမျှော်နေမိသည်။မောင်ဆိုတဲ့ ကျွန်တော် အချစ်ဆုံးလူသားလေးရောက်များရောက်လာလေမလား စောင့်မျှော်နေရသည့် ကျွန်တော်၊ အိပ်ချင်လွန်း၍ဖုံးအုပ်ချင်နေသည့် မျက်ခွံတွေ၊ကြိမ်းစပ်နေသည့် မျက်၀န်းတွေကို တွန်းလှန်ကာ မောင်လာမည်ကို မျှော်နေတုန်း။ အသက်ရူသံငွေ့ငွေ့နဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်ရောက်ရင်တောင်မှ မောင့်အရိပ်မြင်ရရုံနှင့်တင် ကျွန်တော့်အသက်သေရ၊စွန့်ရကြိုးနပ်လေရဲ့ မောင်ရယ်။ကျွန်တော့်စိတ်၀ိညည်ထဲမောင် ကျွန်တော့်ဆီပြန်လာမယ်လို့ ယုံကြည်လို့ရတယ်မလား မောင်..။
* သခင်လေး...အစောကိုသနားရင် တစ်မှေးလောက်မှေးလိုက်ပါလားဟင်*
ဘေးနားထိုင်နေတဲ့အစောရဲ့စကားကြောင့် ကျွန်တော်မျက်ရည်ကျလျက်ပြုံးမိသည်။မောင်မရှိတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့နေ့ရက်တွေက သိပ်မုန်းဖို့ကောင်းတာ အစောမသိတာလဲမဟုတ်ဘဲလေ။ပြတင်းဘောင်ကို မှီရာမှ ခေါင်းထောင်လိုက်ပြီး အစောကို ငဲ့ကြည့်ကာ စကားတစ်ခွန်းတစ်လေစလိုက်မိသည်။
* မောင်မရှိဘဲ ရှင်သန်နေရတဲ့ ကျွန်တော့်ကို မောင် သနားရင်သိပ်ကောင်းမယ် အစော *
ထိုစကားကြောင့် အစောမှာ တစ်အိအိနှင့် ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်ခေါင်းတင်ကာ ရှိုက်ငိုလေသည်။ အစော ဘာကြောင့်ငိုလဲကျွန်တော်မသိပေ။ကျွန်တော် စကားမှားမိလေစ။
* သခင်လေးရှောင်းက လက်ထပ်သွားပြီလေ ... စွန့်လွှတ်လိုက်ပါတော့ သခင်လေးရယ် *
အစောရဲ့စကားတွေက ကျွန်တော့်ရင်ကို၀ုန်းဒိုင်းကြဲစေသည်။အသည်းနှလုံးကို အက်ဆစ်နဲ့ပက်သလိုတမြေ့မြေ့ပူလောင်ရ၏။ကျွန်တော်မကြိုက်မှန်းသိရက်နဲ့ ဒီစကားပြောထွက်ရက်တဲ့အစော။ ကျွန်တော် နှလုံးသား မီးလာမြိုက်နေတာလားဟုသာ အော်ဟစ်မေးလိုက်ချင်သည်။ကျွန်တော့်လောက် မောင့်ကိုချစ်နိုင်တဲ့သူလောကကြီးမှာရှိသေးရင် လက်ထောက်ပြစမ်းပါ။ ကျွန်တော်ကပြိုင်ချစ်ပြချည်သေးရဲ့။