BAŞLANGIÇ

16-ESKİ ACILAR

"Ta...tamam peki sonra görüşmek üzere counter " dedim ve elimi çenesinden çektim sonra kapıya yöneldim.

O ise hızlı bir hareketle beni kendine çevirdi. Nefesimi tuttum ve onun yüzünü inceledim o da gözlerimin içine bakıyordu kaç dakika öyle kaldık bilmiyorum artık nefessizlikten ölebilirdim. Aniden kapım açıldı.

" Öhö...öhom miley babam on dakikadır camdan sizi izliyor gelmeyi düşünürsün belki" hızlı bir şekilde cama baktım .

Lanet olsun keşke bakmasaydın babam öfkeli gözlerle bana bakıyordu hızlı bir şekilde arabadan indim.

" Sonra görüşürüz Counter " dedim , hızlı bir şekilde kapıyı kapattım ve eve girdim. Valenca ' ya döndüm

" Çok mu kızgın? "

Valenca tek kaşını kaldırıp " Sence? " lanet olsun neden eski kafalı bir babaya sahibim. Endişe ile dudaklarımı kemirmeye başladım. Yavaş yavaş içeri geçtim .

"Nerdesin sen ?!! " dedi babam o kadar kızgındı ki yüzü kırmızıydı .

" Ben sadece..." demeye başladım ki

" O çocukla ne yaptığını sanıyorsun!! Yeter artık Miley sorumsuzluklarına dayanamıyorum !!!"

" Asıl sana yeter artık baba . Annem öldüğünden beri bizi takmıyorsun hayatındaki tek şey futbol ve işin , bize zarar gelmesin istediğini söylüyosun ama sen sadece kendini düşünüyosun!! " dedim gözlerimden yaşlar akıyordu. Kapıyı çarparak dışarıya çıktım

Nereye gittiğimi bilmeden yürümeye başladım. Babam arkamdan bile gelmedi. Hala annemin ölümünden beni sorumlu tutuyordu. Oysa ben hiç birşey yapmadım. Annenin ölümü aklıma geldi. O sahne...

FLAŞ BACK

"1 2 3 ....." abim saymaya devam ederken. Koridorlarda saklanacak yer armaya başladım. Sonra annemlerin odasına saklanmak için koridorun sonundaki odaya koştum. Kapıyı açmaya çalıştım ama kapı kilitliydi.

Kapıyı açamadığımdan hemen yanında olan mutfaktan içeri girip dolabın altına girdim. "Mileyyy!!! Miley nerdesin? ..." abim beni ararken ben ses çıkarmadan ve kımıldamadan yerimde duruyordum. Bir anda ayaklarımdan dışarı doğru çekildim. "Bak burada ne varmış??!"

Abim beni kucağına aldı ve gıdıklama ya başladı. Kahkahalarımız birbirine karışıyordu. "Her zaman aynı yere saklanıyorsun Miley" diye dalga geçti benimle. "Annemlerin yatak odasına sklanacaktım ama kilitliydi" dedim.

Kahkahalarımız tüm mutfağı doldururken bu güzel ânımızı bozan şey babamın sesi oldu. "Çocuklar annenizin telefonu çalıyooooor" abim annemin telefonunu alarak yatak odasına ilerledi. Ben de o sırada oyunumuza devam edebilmek için parçasına yapışmıştım.

"Ya abi hadi biraz daha oynayalım"
"Tamam çirkin anneye telefonu vereyim devam edeceğim , dur"
"Abilerin en yakışıklısı " mutluluktan bacağına daha sıkı sarıldım.

Boyum ancak bacaklarına geliyordu . Ben tekrar oyun oynayacağız diye beklerken annem hâla kapıyı açmamıştı. Beş dakikadır annemin kapıyı açmasını bekliyorduk. Şimdiye kadar açması gerekmez miydi?

Abimde bir anormallik olduğunu anlamış olacak ki babamı çağırmıştı .

"Hayatım içeride misin?"
"Karen aç kapıyı"
"Kareeeeeeen!!"

Babam kapıyı zorlayarak açmaya çalışırken , annem hâla bir tepki vermiyordu.

"Abi annem hâla neden kapıyı açmıyor?"
"Uyuyakalmıştır çirkinim korkma"
"İyide abi annem hemen uynırdı" bana cevap vermemeyi tercih ederek saçlarımı okşamaya başladı.

Kapının kırılmasıyla çıkan ses beni daha çok korkutmuştu. Abimin boynuna biraz daha çok sarıldım.

Babam içeri doğru yürürken abim beni kucağından aşağıya indirdi. Bende hemen arkalarından ilerledim. Abimin hemen önümde durmasıyla Kafamı bacağına çarptım.

Normal zamanlardaki gibi gülüp beni kucağına alması gerekmez miydi? Peki ya normal olmayan şey neydi? Abimin yüzüne bakabilmek için Kafamı yukarı kaldırdım. Gözünden bir damla yaş akarak gömleğine düşüşünü izledim. Onu ağlarken görmek...

Gözlerimde biriken yaşlar yüzünden etrafı buğulu görüyordum. Umursamayarak babamın yanına ilerledim.

Annem , boynuna geçirilmiş iple tavanda asılı, sağa sola sallanıyoru. Gözleri açık dudağı ise mor renkteydi. Annem bu renk rujları sevmezdiki. Ne diye sürmüştü dudağına?

"Anne? Anne" her ne kadar seslensemde hicbir tepki vermiyordu.
"Baba annem neden cevap vermiyor? "
"Baba o ip annemin boğazını rahatsız etmiyor mu?"

Babam sorularımın hiçbirine cevap vermiyordu. Sadece anneme bakıyordu. Kollarımı babamın bacaklarına dolayarak ağlamaya başladım.

Gözyaşlarım pantalonunu ıslatırken "annem neden cevap vermiyor küsmüşmü bize? Baba?"

"Stefan kardeşini al ve çık dışarı!!!"

FLAŞ BACK SON

Şimdi ki zaman

Bunları aklımdan geçirirken küçük bir parka geldiğimi fark ettim. Bir banka oturdum. Gözlerim ağlamaktan yanıyordu. Burası çok karanlık . O zamandan beri karanlıktan pek hoşlanmam. Ama şu anda bunu umursamayacak kadar hissizdim.

Hissettiğim tek şey tüm vücudumu ele geçirmiş olan acıdan başka birşey değildi.

"Burada ne arıyorsun güzelim??!"

Birde bu sapık eksikti. Kim bu şimdi? Arkamı döndüm ve bir çift yeşil gözle karşılaştım .....

*******

SİNAVLARİMİZ VARDİ O YUZDEN GEC YAZDİK KUSURUMUZA BAKMAYİN VOTELERİNİZİ Ve YORUMLRİNİZİ BEKLİYORUZ :)))