One face, One love

Chapter 3

hello po. psensya na kung medyo natagalan. :)) matagal ko rin pong ginawa. medyo mahaba rin po kasi (para sa akin XD) okaaaay. dami kong sinabi XD

enjoyy!! :))

Chapter 3.1 the side of Mik mik

Miko's POV

Cause it's you and me and all of the people and nothing to do, nothing to lose.. ~

Hmm.. Sino naman kaya tong storbong tumatawag? Psh.

Cause its you and me and all of the people~

Kinuha ko yung phone q sa may side table sa kama ..

Unti unti kong minulat yung mga mata kong parang may bato sa bigat. Tch. I'm still sleepy -_-

Pakatingin ko sa screen,

damn. Iistorbohin ba niya ko kung kelan nagpapahinga ko?

No choice. I answered the phone.

"hello dad?! Don't you know that I am taking my rest when you suddenly dialed my number and called? What the heck is your problem????!!!"

Nandito ako ngayon sa isang hotel at nagpapahinga. Well, I'm still tired at may jet lag pa. "Chill anak. Ganyan ba ang pagwelcome mo sa dadi mo?"

"just stop it dad. Wag mo ng ilihis pa yung sasabihin mo. In the first place, I know na gusto mo lang akong ipatapon ditto sa pilipinas. I am enjoying my life in Korea!!!"

"that's the point. Masyadong mo nang na-enjoy ang buhay sa Korea kaya napabayaan mo na ang studies mo.Miko, you 're already 18 years old at dapat ay college student ka na ngayon. But what happened? Pangatlong ulit mo na ng fourth year high school. Tapos ang baba baba pa ng mga grades mo nung naghigh school ka.akala ko pag-iigihan mo na yung studies mo pag napunta ka ng Korea, but nothing had change. Mas lumala ka pa yata."

"could you just please stop it. I want to sleep."

"miko, hope you understand. This is all for you, for your sake. Umuwi ka na lang pag tapos ka ng mgpahinga.Naayos ko na nga pala yung mga documents mo at pwede ka ng pumasok sa tommorow. Ipapasundo na lang kita sa driver."

"whatever Dad."

Then I hung up the phone. Laki talaga ng problema nung matandang yun. Maayos naman yung buhay ko sa Korea then ipapatapon niya ko dito? Siya rin nman ang may kasalanan kung bakit ako nagloloko.

Ayun. Pagkatapos tumawag ng hukluban kong ama, hindi ko na rin natuloy yung tulog ko. Tumawag na lang ako at umorder dito sa hotel. Nakakagutom rin.

Maya maya lang dumating na rin yung food. Mga pagkaing pinoy na yung nandirito. Namimiss ko tuloy yung pagkain sa Korea. Kimchi,Bulgogi,Ramen. haay. Yung mga ganung food din ang kinain ko for 3 yrs. Ang boring nman ditto. Pagkatapos kong kumain, tiningnan ko kung anong oras na.

6pm.

"pagabi na rin pala." Gusto ko sanang maglibot libot but I'm still tired. Kinuha ko yung towel then I took a shower. Pagkatapos nun, may naalala ko.

Kinuha ko yung phone ko then I typed her number.-

*insert phone ring here*

"hello, who's this?"

"uhmm, Yas, its Miko." Matagal ko rin na hindi nakakausap si yasmin. And I could say that I missed her voice.

"OMG. Mik mik? Is that really you?!!"

"please stop calling me Mik mik okay?? Yah. Ako nga to."

"bakit ba e sa Mik mik ang gusto kong itawag sayo e. nga pala, bakit ka napatawag?"