Noong bata pa ako- mga 8 years old ako non, lolo's girl ako. Wala naman kasi palagi sina mama at papa sa bahay kaya si lolo ang naging ka close ko.
Palaging kaming dalawa lang ang natitira sa bahay bukod sa mga maids, wala na rin naman kasi si lola, nasa heaven na. Pag nag sasawa na ako noon sa mga laruan ko ay nakikipag laro ako kay lolo. Minsan pa nga ay nagbabahay bahayan kami - si lolo ang long lost grandpa ko at ako naman ang nag iisa niyang magandang prinsesa.
"Lolo daddy, diba i'm a princess? Diba princess have their prince? Nasan po ang prince ko?" Tanong ko noon sa aking lolo
"Yes baby xia. Someday you'll have a prince" sagot ni lolo daddy sa aken
"Really lolo daddy? Eh ikaw po, do you have a queen?"
"Of course"
"Kwentuhan mo ako lolo daddy pleasee!"
Bata pa ako noon. I believe that every love story is a fairytale. With Princes and Princesses then they will live happily ever after in the end.
"Binata pa ako noon apo nang makilala ko ang napaka gandang binibini sa balat ng Maynila. Siya ang pinaka magandang dilag na nakilala ko - si Dionisa De Jesus. Nagsimula kami bilang magkaibigan at hindi nagtagal ay naging magkasintahan. Mahal na mahal ko noon si Dionisa."
Nag stop si lolo daddy sa pag ku kwento sa aken at tandang tanda ko pa noon na may tumulong luha sa mga mata niya. I never seen him crying even once, ngayon lang.
"And then?"
Pinahid ni lolo ang luha sa mata niya. "We were happy back then. But Lolo Daddy made mistake that can never be right. And then my princess leave me, so the prince was left alone. After that, wala ng queen si lolo"
Sa murang edad ko noon ay naintindihan ko na ang kwento sa akin ni lolo. Wala talagang happy ending
"Pero on the bright side apo ko, nagkaroon naman kami ng anak ng lola mo. At yun ang mommy mo. And then we have you. Ikaw at ang mommy mo ang pinaka malaking blessing na natanggap ko in my whole life." he said.
"So you mean that, happy ending doesnt really exist lolo daddy?"
"No baby xia, happy ending exists. Lagi mong tatandaan na hangga't hindi pa happy, hindi pa ending. Maaring hindi talaga kami ni Dionisa para sa isa't isa pero i believe there is. Your lola, your mom, and you is my happy ending apo"
And then i realize, paano mo malalaman na hindi pa pala siya ang happy ending mo? Kailangan munang masaktan ka bago tuluyang matagpuan kung sino ang true love mo?
After that, lahat ng fairytales na stories at movies ko tinapo ko na. That's fairytale and this is reality.
Ako nga pala si Francesca Xiamara Abellano. 17 years old na ko ngayon. Nag aaral ako sa Ateneo De Manila, 1st year college at BSM student ako. Masasabi kong mayaman kami dahil kay lolo. May ari si Lolo Daddy ng apat na resorts sa tagaytay at Subic at lahat yon ay nakapangalan sa akin. Ako kasi ang unica ija ng anak niya, si mom. Si daddy naman, may ari ng kumpanya kaya ayun, laginv wala sa bahay. Si mommy naman, nag start magtayo ng baking business.
Kung tatanungin niyo ko kung naniniwala ako sa love, Oo. Naniniwala parin naman ako na kahit hindi naging maganda ang ending ng love story ni Lolo daddy at ni Dionisa sa kwento niya noon sa aken, ay pinag patuloy niya ang happy ending na yun kay lola at sa amin. Naniniwala rin ako na, dahil sa love nabuo ako.
Pero ako kaya? Para sa akin kaya ang happy ending?
