Gerçek Ama Hayal

İlk gün

Hayatın gerçeklerinin farkına varmaya yeni başlamıştım oysaki.

Okulun ilk günü. Basit bir mini siyah etek üstüne ise siyah kısa kollu, yakası "V" yaka olan bir t-shirt vardı üstümde. Ten rengi çorap ve kısa siyah botlarım ile okula gitmek için hazırlanmıştım.

Okul beni sevmezdi çünkü korkusuzdum.

Ailemden dolayı çok rahattım. Annem ve babam hayatıma karışmazdı ama düzenliydik. Bir birimizle herşeyimizi paylaşırdık.

Ne yaparsam yapıyım arkamdalardı çünkü benim yaptığım herşeyin doğru olduğuna inanırlardı ve hep arkamda olurlardı hala da öyle ve bu benim hoşuma gidiyor. Özel şöförüm "Murat" siyah Hammer'iyle gelmişti evimin önüne. Evimiz çatı katıyla birlikte 5 kat oluyordu, geniş bir bahçesi'yle huzurlu bir yaşamımız vardı.

Okula gelmiştim. Girişte herkes toplanmıştı. Beni birisi görüp eliyle işaret ettikten sonra herkes ağzı açık bir şekilde bana bakıyordu. Sekretere gidip sınıfımı sordum, beni yönlendirdi ve teşekkür edip sınıfıma doğru yol aldım. Sınıfa girdiğim de en arka cam kenarına geçtim. Sınıfa giren herkes yakınma oturuyordu. Zil çaldı hoca sınıfa girdi ve :

"- Günaydın millet" diyerek tebessüm etti.

Derse şöyle başladı :

"- bu sene bizimle birlikte okuyacak yeni öğrencimizi tahtaya çağırıcam, Melisciğim lütfen gelip kendini tanıtırmısın ?"

Hoca beni çağırıyordu.

Çıktım tahtaya kendimi şu şekilde tanıtıp :

"- Melis Yakar." Yerime geçtim.

Dersin ortasında bir kız girdi içeri adı Leyla mış. Yanıma doğru yürümeye başladı herkes bize bakıyordu hoca da dahil. kız Yanıma geldi ve yakamdan tutup "- hemen kalk şuradan." dedi. Ona piç gülüşü atıp önüme döndüm. Bu seferde :

"Sağar falan mı bu ?" Diyip güldü. Fakat o gülerken ona kimse eşlik etmedi. Açık konışıyım ortada GÖT gibi kaldı. Hocada :

"Leyla sen öndeki yere oturabilirsin !"diyince Leylacık pek bir sinirlendi ve bana dönüp :

"Bana bak orospu hemen kalk ve Öne geç burası yıllardır benim yerim, kimse oturamaz sen ne yüzle oturuyorsun acaba ?". Artık cevabını vermem lazımdı. Ona dönüp :

"Orospu dedinde dön bir aynaya bak istedim" diyip çantamdan ayna çıkartıp ona tuttum." Ben kimse olmadığım için buraya oturmayı istedim ve istediğin kadar kıçını yırt artık burası benim yerim Leyla" diyerekten bitirdim lafımı. Leyla manyak derecede sinirlenmişti ve öne geçmişti. Zil çaldı ve sınıftan çıktım. Yanıma 2 kız geldi birisinin adı "Selin" öbürününde "Ceylin" di.

Onlarda Leyla'ya karşı çıkan tek 2 insan olduğu için okulda dışlandıklarını söylediler bana.

Açık söyliyim onları sevmiştim fakat gerçek arkadaşlarım olmaları için biraz zaman gerekti.

Onlarla biraz sohbet edip kantine doğru yöneldim ve bir öküz ayağıma bastı.

-" Aahh biraz daha dikkatli ya"

-" Ya şey ya ben bir an şey"

-" Boş laf yapacağına özür dilemek nasıl olurdu?" Diyip tebessüm ettim , yakışıklıydı ve beni görünce dili tutuldu. Aramızdaki konuşma böyle geçmişti. Pek birşey yokmuş gibi davransamda ayağımın içine sıçmıştı.

Kantine gittiğim de Leyla oradaydı sırada Burn almak için bekliyordum aldım ve oturdum bir Köşeye Leyla Yanıma geldi ve elinde Çay vardı "elim terledi diyip" Çayı Üstüme atıcakken ayağıma basan çocuk geldi ve beni bir an kaldırdı oturduğum yerden Çay da sandeleyeye dökülmüş oldu.