Doğa üstü kitabı (1.metin) /aciklama\
Lena hızla gözlerini yoldan ayırdı araba yolculuklarını sevmiyordu hele ki bu arka koltukta oturuyorsa ,yaşı 15 olduğu için annesi ona izin vermiyordu babası onları yemege çıkarma sözü vermişti o sözü de tutuyordu tabiki geri dönüş bu kadar sıkıcı olmasaydı herşey daha iyiydi
'" baba geldik mi" diye sordu lena babasına doğru " çok az kaldı kızım
" ,Lena babasının dediği az kaldı lafını iyi biliyordu uzun süreceği belliydi kafasını tekrar cama çevirdi dışardaki havaya baktı kararmak üzereydi uzun süre camdan dışarıyı izledi araba durunca heyecanla " sonunda geldik!" Dedi ve elini arabanın koluna uzattı ama aniden kapı kilitlendi " baba kapıyı açsana kilitlendi ?" Lena babasına döndü babası sessizce yola bakıyordu oda yola baktığında arabadan inen adamları gördü , üç tane iri yarı adam gelip kapıyı kırarak açtı bunu nasıl yaptığını bilmiyordu Lena , babasını arabadan zorla indirdiler Lenanin annesi babasının arkasından arabadan çıktı iri adamlardan biri babasının yüzüne yumruk attı babası önce lenaya bir bakış attı , Lenanin annesi Lidya kocasına doğru koştu ve bağırdı " bırakın onu!" Adamlardan biri lidyanin uzun siyah saçlarından tuttu bileğine doladı ve hareket etmesini engelledi " şimdi bize istediğimizi vereceksiniz" dedi adam ve Lenanin annesinin saçını daha çok çekti Lidya acısını belli etmemeye çalışıyordu
Babasının birşey yaptığını gördü Lena ama ne olduğunu anlayamadı karanlıkta görmek çok zordu adamlardan biri bunu gördü" hadi ama Martin kızının önünde mi?" Dedi alayla ve arabadaki lenaya baktı martin'in onu umursamadigi belliydi uzun pencelerini çıkarttı ve onu tutan adamın koluna geçirdi Lena olanları şokla izlerken annesinde aynı şekilde pençeleri'nin çıktığını gördü babasının bir adamın kolunu kırdıgını ve onu yere yatırıp pencesiyle karnını deştigini gördü kafasını hemen annesine çevirdiğinde onunda bir adama aynı şeyi yaptığını fark etti kafasını araba koltuğuna dayayan Lena olayları korku ile izlerken bir silah sesi yankılandı herkezin kulaklarında Lena kafasını kaldiramiyordu korkuyordu babasına , annesine zarar gelmesinden kafasını yavaşca havaya kaldırdığında adamların hepsinin öldüğünü gördü içindeki korku haylaga gitmemişti bir his ona bu kadar çabuk sevinme diyordu sanki, gözleri babasını aradı babasının ayakta öylece yere baktığını gördü yerde yatan annesini gördüğünde hızla arabadan indi " anne ,anne iyimisin ?!" Lena korku ile annesinin yanına çömeldi karnındaki kurşun yarasına baktı babası üstündeki ceketi çıkartıp karısının karnına baskı yapmaya başladı " baba o iyi olacak ,annem iyi olacak değilmi?" Dedi Lena korkuyordu annesine birşey olmasından ama Martin duyuyordu karısının yavaşlayan nabzını " Martin ?" Dedi Lidya son nefeslerinde " söyle hayatım " dedi Martin ağlıyordu karısını kaybediyordu ama güçlü durmalıydi kızı için " kızımıza iyi bak olur mu?" Diye sordu Lidya oda anlamıştı ağzından kan geldi hefesi tekledi artık son zamanları olduğunu biliyordu nefez alamıyordu gözlerini açmakta zorlanıyordu " tabi tabiki " dedi Martin ve kafasını lenaya çevirdi kızın yerde çömelip ağladığını görünce onun yanına yaklaştı ve sıkıca sarıldı " tamam geçecek kızım " onu sakinleştirmeye çalıştı ama işe yaramadığını biliyordu lenayi kaldırıp arabaya bindirdi ambulansı aradı yarım saat sonra ambulansla lidyayi alıp götürdüler ifadeler alındı ve gitmelerine izin verildi Martin kızını alıp eve götürdü Lena kendini hemen odasına attı hayatının tamamen değişeceğini biliyordu hiçbir şeye anlam veremiyordu babasının penceleri ,o adamlar kimdi onlar Lena bunlara kafa bile yoramadan ağlamaktan yorgun düştü ve uykuya daldı
Sabaha kalktığında basının ağrıdıgını hissediyordu babasıyla konuşması gerekiyordu aşağı indi babasını masada otururken gördü " baba konuşabilir miyiz?" Diye sordu babası yavaşça kafasını kaldırdı Lena babasının uyumadigini anlayabiliyordu gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu ama dün geceki yaraları yoktu buna bile kafa yoramadı " konuşalım tabiki kızım" Lena nasıl sorması gerektiğini biraz düşündü " dün olanlar ben bir anlam veremiyorum" dedi Lena Martin derin bir nefes aldı ve oturması için sandalyeyi gösterdi Lena tereddüt ile gidip sandalyeye oturdu ve konuşması için babasını bekledi " kurt adamlara inanır misin?" Dedi Martin bu kadar hızlı olmasını oda istemiyordu ama bilmesi kızı icin daha iyiydi
" Benimle alay mı ediyorsun baba" dedi Lena gülmek istiyordu annesi ölmüştü ama babası kurt adamlardan bahsediyordu alayla babasına baktı Martin aniden pencelerini çıkardı Lena korku ile yüzüne baktı babasının gözleri kırmızıya dönerken Lena korkusuna engel olmaya çalıştı" korkma" dedi Martin en son isteyeceği şey kızının korkmasiydi " bu çok -" Lena sözünü bitirmeden " korkunç , değil mi?" Diye devam ettirdi babası
" Olağan üstü" dedi Lena ve babasına sarıldı ondan başka kimsesi kalmamıştı çünkü bu koca dünyada bir babası birde kendileri kalmıştı babası ile hastaneye gittiler ve cenaze işlemlerini hallettiler cenaze sırasında bir sürü kişi geldi, annesi için bir sürü insan geldi cenaze bittiğinde herkez dağıldı hep böyle mi olurdu cenaze olur çoğu kişi başsağlığı diler ve sonra herkez gider miydi hep yanlız mi kalırlardı bu çok acıydı bir sürü insan sevdiklerini kaybediyordu cenazeler düzenleniyor insanlar gelip dualar ediyordu peki neden ölene yapılıyordu bu cenaze o ölmüştü artık yoktu onun için herşey bitmişti bu hayatı artık yoktu peki ya peşinde bıraktıkları arkasında bıraktığı sevdikleri içinden çığlık atan ama etrafa tebessüm etmeye çalışan insanlar onlar neden konuşulmuyordu birinin yanında olmak için illaha ölmek mi gerekiyordu işte kimsenin umrumda degilmiş gibi o gece Lena ve babası eve girdileyeni ve zorlu bir hayat için yeni bir sayfa açtılar
