မနက်၁၁နာရီလောက် မင်းမောင် ပိုင့်စီရောက်လာခဲ့ခြင်းပင် အခုဆိုပိုင်ဒီရွာကိုရောက်တာ ၈လကျော်ပြီး၉လထဲဝင်နေပြီ ကိုမင်းမောင်နဲ့ပိုင်နဲ့ကလည်းအတော့ကိုခင်မင်နေကြပြီပေါ့
"ကျုပ်ညေန နေဝင်ခါနီးပိုင့်ကို ရွာရဲ့အလှဆုံးေနရာေတွလိုက်ပို့မယ် အားလားဗျ"
"ဗျာ.... လူနာရှင်းနေတယ်ဆိုတော့ လိုက်မှာပေါ့ဗျ"
"ဒါစို အခုကျုပ်တို့ချောင်းကိုအရင်ရေသွားချိုးရအောင်"
"ဟုတ်"
"ချောင်းရောက်ပြီဗျာ"
"ဟို..ကျွန်တော်ဟိုနားမှာသွားချိုးမယ်နော်"
"ပိုင့်သဘောပါဗျာ"
"အားးး!!ကိုမင်းမောင်!! ကိုမင်းမောင်!!
"ဗျာ.. ဗျာ ဘာဖြစ်လို့လည်း ပိုင်"
မင်းမောင်တို့ချောင်းကိုရောက်တော့ ဆရာလေးေချာင်းထဲမှာေရချိုးေနတုန်း ရေချိုးပီးဝတ်ဖို့ ကျောက်ပြားပေါ်ကအင်္ကျီတွေသွားယူနေတုန်းပိုင့်စီကအော်သံကြားလိုက်တာဖြစ်သည်။ပိုင်တစ်ခုခုဖြစ်တယ်ထင်ပြီးပိုင့်စီအပြေးသွားမိတော့
" ကျွန်တော့ခြေထောက်ေအာက်မှာဘာ! ဘာကြီးလည်းမသိဘူးကိုမင်းမောင်!!"
"ဟင်"
မင်းမောင်အမြန်ပဲပိုင့်ခြေဖုဝါးကိုကြည့်လိုက်တော့ မျှော့ကပ်နေတာဖြစ်သည်
"ဘာကြီးတုန်း ကိုမင်းမောင်ရဲ့ပြောဦး!!
" မျှော့"
"ဘာ!! အားးးးးး!!
ပိုင်တဂယ်လန့်မိပြီးငိုမိသွားသည်။ဟုတ်သည် ပိုင်ကမျှော့ဆိုအသေကြောက်တာ မျှော့တွေ့တာကိုအေးဆေးနေနိုင်တဲ့ ကိုမင်းမောင်ကိုတော့အံ့ဩမိသည်။ သူကတောမရမျှော့စိုတာနဲ့အာပြဲအောင်ငိုတဲ့ထဲက
"ဟင့် ခဗျား!! ဘာရပ်ကြည့်နေတာလည်း အဲ့ဟာကြီးဖယ်ပေးစမ်းပါဗျာ အားးးး!! လှုပ်နေပြီ လှုပ်နေတာ အားအား သွေးတွေ ကိုမင်းမောင် ဖယ်ပေးလို့!! အီးဟီး ခဗျားကြီးကိုဖယ်ပေးလို့ပြောနေတယ်လေ ဟင့် အားးး "
YOU ARE READING
အဝါရောင် "ကြိုး"
Short Storyမင်းမောင်> ခုနာကခေါ်လိုက်တာမဟုတ်ဘူးစိုလည်း အခုကစပြီး " မောင်" လို့ပဲခေါ်လေ နော် ပိုင်ခန့်သော်> ဘာ !! ခဗျား..!!
