Giriş

10 3 3
                                    

💐


"Kendimi nasıl hissediyorum biliyor musunuz Bayım?"

Adam özlemle ve son kez görüyormuş gibi baktı uzun ve ağırca baktı Kadına.

"Nasıl Feraşe?"

Kadın ciğerlerine acı bir nefes çekti , ardından öksürmeye başladı.

"Bittik , aciz , ölmeyi bekleyen ama bir umutla hayata tutunmayı bekleyen biri , Bir yandan da mutlu çünkü mutlu tarafımda siz varsınız Bayım ."

Adam ilk cümlelerde acıyla yutkundu ve ardından gülümseyip soluk mavilerine , yorgunlun ben burdayım diye haykıran gözlerine baktı.

"Feraşe'm güzeler, güzeli Feraşe'm acıyı göğsünde kucaklayıp , sarmalayan yaralı kelebeğim sen ben'de ..... elini kadının eline uzatıp , tutu ardından kalbine yerleştirip cümlelerine devam etti .. Sen bu kalpte acısıyla , yorgunluğuyla , umutsuzluğuyla , çaresiz anda , mutlu anım'da hep ama hep burdasın , huzurumun kaynağı bu , sen benim umut bahçemsin!"

Ardından masada gazete kağıdına sarılı beyaz zambakları eline alıp genç kadının kucağına bıraktı . Çiçekleri gören kadın mutlulukla kucakladı çiçekleri , zambakların taze ve ferah kokusu doldu burnuna .. kısık sesle fısıldadı çiceklerin üzerine.

"Çok teşekkür ederim Bayım ."

Kadının naif sesini duyan adam gülümsedi.

"Ben teşekkür ederim Feraşe bu kimsesiz adamın kalbi oldun için."

Gülümsemekle yetindi kadın, adam'da saatin doldunu bilip gitmek istemese'de zorla kalktı tabureden ve naif tüy kadar bir öpücük bıraktı genç kadının yanağına .

Burnuna dolan zambak kokusuyla gülümsedi.

"Gelicem Feraşe'm ."

"Her zaman mı?"

"Her zaman !"

............

Umarım çok ama çokkk güzel bir yere geliriz.

Kitapımı görüp okuyucaklar lütfen oy vermeyi , yorum yapmayı unutmayın gizli okuyucular olmayın ....

Herkese bir demet dolusu beyaz zambakkk ...

🤍

Sevgilerle..🤍

FERAŞE ( ACININ ADI )Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin