Şu an benim sıçış noktamdı. B planına geç, onu dahada yalanla (djshsıuv). "Yalan söylemmiş. O saldırdı bana!" biraz yükselmiştim. Ve biraz sesim titremişti, Çünkü ilk defa yalan söylüyordum. "Hem o kendi götünü kurtarma peşinde. A-Affedersiniz." afallamıştım bir an. Çünkü doktorun yanında 'götünü kurtarmak' demiştim ve bende aynısını yapıyordum. Doktor, yani psikolog bana anlamsız bakışlar atıyordu ve inanmamış gibi görünüyordu. "Kamera görüntülerini nasıl yalanlayacaksınız?" "Aha şimdi sıçtım" ah kahretsin! Bunu dışımdan söylemiştim. Şu an sıçtığımın resmidir. C planına geç. "Tamam, tamam itiraf edicem. Ben saldırdım. Ama hak etti, sevgilimi öptü." dedim doktor beni kınayan bakışlarla süzdü. Ve çok saçma bir yere takıldı. Rahatsız oldum. Ve yerimde rahatsız olmuşcasına kıpırdandım. "Sence bu geçerli bir sebe-" derken bir şey fark ettim. Sesi ü üvey babama benziyor. Konuşurken onu dinlemiyordum, çünkü hafiften maskesi açıldı. Bu.....bu.....bu üvey babama benziyordu.
Ayağa kalktım ve; koştum........koştum..............koştum.
"Yaprak ne oldu?" dedi tanıdık bir ses. Duraksadım. Ve ani bir şekilde gözlerim tam açılmış şekilde kafamı ani şekilde çevirdim. Oğuz'muş. Oğuz'a koşarak sarıldım ve göz yaşlarımı sildim. Onu görünce çok rahatladım. Sorusunu yineledi. Bense cevap vermedim. Daha doğrusu veremedim. Astım krizim tuttu. Daha sonrasında kalbim..............
