LİSELİ EZİK -DÜZENLENİYOR-

4,6

Kate

Sonunda ders bitmişti. Şu sıralar o kadar bitkinim ki. Bir yandan mide bulantıları, ev, iş ve okul, diğer yandan ise manevi abim ve özlem. Keşke annem yanımda olsaydıda da bana ne yapacağımı söyleseydi. Yada eskiden ne yapmam gerektiğini. Bilmiyorum. Hamilelik hormonlarım yüzünden mi yoksa böylesine bir hayat yaşadığım için mi böyle davranıyorum...

AMAN TANRIM! Bu Matthew mu yoksa benmi hayal görmeye başladım. Daha neler. Tabii ki hayal. O baska bir yerde şuan. Peki bu hayalim onu özledigim anlamında mı geliyor? Hayır...Belki birazcık. Neyse. Yürü ve geç nasıl olsa hayal. O kadar gerçek gibi görünmesine aldırma. Geç.

Matthew olarak gördüğüm kişi ki hala öyle görüyorum. Kolumdan tuttu ve beni okuldan çıkardı. İlerde ki her tarafı ağaç olan bir parka götürdü ve banka oturduk. Ben şaşkınlıktan ya ağzımı açamıyordum yada ne diyeceğimi bilmiyordum. Beş dakika kadar ikimizden biri de konuşmayınca onun tapılası sesini duydum.

"Mezuniyet balosunda neden beni terk ettin?" Yerde bir noktaya odaklanmış bir şekilde gözlerini ayırmadan oraya bakıyordu. Benim gözlerim ona döndüğünde saçlarını kestirmiş ve daha yeni çıkmaya başlamıs olan sakkallarına oradan da pembe dudaklarını gözlerim takıldı. O hala bana bakmıyordu. Bende salıncalta sallana, kaydıraktan kayan ve birbirini kovalayan herşeyden habersiz bir şekilde birbirleri ile oynayan çocuklara baktım.

"Uzaktan... ilişki yürümeyeceğini sandığımdan ayrıldım." dediğim şey ile gözlerini yerden ayırdı ve bana baktı. Ben hala oynayan çocuklara bakıyordum. Çenemden tutup kendine çevireceği anda o gece aklıma geldi ve hemen onun zıttı tarafa bankta kaydım. Bana şaşkınca bakarken ağzını araladı ve

"Beni... hala seviyor musun peki?" Hala seviyordum. Onu unutmamıştım daha doğrusu unutamamıştım. Zaten unutmakta istemiyordum.

"Ev-et seviyorum ama sen yokken olan şeyleri öğrensen beni sevmekten vazgeçebilirsin."

"Katie seni sevmekten asla vazgecmem. Başına ne gelmiş olursa olsun. Çünkü sen benim buramda -kafasını gösterdi- değil buramdasın -kalbinin olduğu yer gösterdi.-"

Gözümden bir damla yaş aktı. O'na sarılmak istiyordum.

"Şimdi ben yokken sana n'olduğunu anlatır mısın?" gözlerimi kapattım ve olanları en kısa haliyle anlatmaya başladım.

" Ben Mezuniyet bslosunda, senden ayrıldıktan bemen sonra tecavü-üze uğradım.Sonra ise hamile olduğumu öğrendim" elimi karnıma götürdüm ve yavaşça okşadım. Gözlerimi açtığında bu sefer onun gözlerinj sımsıkı kapattığını gördüm. Ani hareketle beni yanına çekip sarıldığında aklıma yine o gece gelsede hemen defettim ve etrafımızda olup biten herşey birkaç saniyeliğine unuttum ve anın tadını yaşamaya çalıştım. Yumuşacık dudaklarını saçlarımda hissettiğimde artık etrafımızdaki olup biteni unutmaya çalışmıyordum, çoktan unutmuştum...

"Tamam o zaman bebeği ne yapmayı düşünüyorsun?"

"Ben ve Mia çalışıyoruz. Karnım iyice belli olunca okula gitmeyeceğim. Ondan sonrada bebeğe ben ve Mia bakacağız."

"Bence sen çalışma. İhtiyacın olan herşeyi ben karşılarım."

"Hayır sana yük olmak istemiyorum."

"Bana yük olmazsın ki. Sadece yardım etmek istiyorum."

"Hayır gerek yok."

"O zaman sana bir şey soracağım, şimdi biz barıştık mı?"

" Sana bağlı. Sen beni affettin mi?" Kafasını evet anlaminda salladı bende

" Tamam o zaman barıştık." dedim ve tekrar onun huzurlu kollarına yerleştim.