Yeni okulumun ilk gününden tanıştığım bir çocuğa aşık olmak aklımda yoktu.
15/04/2005
18/11/2017
Bu iki tarihi unutmacağım.
Birisi hayatıma renk katılan, diğeri ise bütün renklerimi aniden sonlandıran bir gün.
"Hadi ama! Bana bir şey olmayacak söz v...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15/04/2005
Yeni okulumda ilk günümdü bugün. Ailemin işi nedeniyle çocukluğumdan beri sürekli okul değiştirmiştim.
Okulun bahçesine girdiğimde tüm gözler bana döndü. Herkes aralarında fısıldıyordu. Yeni geldiğim için normal olduğunu düşünüp okul binasına girdim ve sınıfımı aramaya başladım.
Arkamdan bir erkeğin sesini duyduğumda durdum. O tarafa döndüğümde 5 kişilik bir erkek grubu gördüm. Koridorda ben ve onlardan başka kimse yoktu. Grubun lideri olduğunu düşündüğüm çocuk bana yaklaştı.
"Yeni gelen öğrenci sen misin?"
Elini saçlarıma götürdü ve yavaşça çeneme doğru indirdi. Eliyle çenemi kaldırdığında küçük, acı bir inilti bıraktım.
Benden uzundu. Üstten gözlerimin içine bakıyordu. Sırıttı ve alaycı bir şekilde konuştu;
"Senin gibi güzel bir kıza yazık olacak."
Arkasındaki çocuklar güldü. Beni aniden ittiğinde dengemi kaybedip yere düştüm. Hepsi bana yavaşça yaklaşıyordu.
Çok geçmeden bana ağır hakeretler ve tehditler yağdırdılar. Tekmeliyorlardı hiç durmadan. Tekmelerin arasında zar zor nefes alıyordum.
"Oi! Ne yapıyorsunuz orada?!"
Hepsi birden durdu ve sesin sahibine baktı. Sarı saçlı ve saçlarını dikleştirmiş bir çocuktu. Beni gördüğünde bu tarafa gelmiş ve lider olarak gördüğüm çocuğa yumruk atmıştı.
Diğerleri bunu gördüğünde kızmış ve çocuğa saldırmaya çalışmışlardı. Hepsini yumruk ve tekmelerle geri savurup tek bir hasar almadan kavgayı kazandığında diğerleri hırpalanmış bir şekilde gittiler.
Çocuk bana yaklaştı ve aynı hizaya gelmek için çömeldi.
"İyi misin?"
Kafamı olumlu anlamda salladım iyi olmadığım yüzümdeki yaralardan anlaşılsada.
Kaşlarını çattı ve bir sitemle söylendi.
"Yalan söyleme! Hem ben görmeseydim burada kalacak ve daha kötüsünü yapacaklardı belki de!"
Elini yarama koyduğunda canım acımıştı. Yüzümü hızla geri çektim.
Ayağa kalktı ve elini uzattı. Elimden tuttuğumda beni kaldırdı. Eli sıcacıktı.
"Kimse olmadığı için şanslısın! Yoksa yüzüne bile bakmazdım!"
Beni boş bir sınıfa götürdü ve yaralarımı olabildiğince temizledi.
"Hangi sınıftasın?"
Sınıfımı söylediğimde yüzünde hafif bir tebessüm oluşmuş ama hemen geri gitmişti.
"Her neyse! Aynı sınıftayız."
Sınıfa gitmeme yardımcı oldu, boş sıra olmadığı için yanında oturmama izin verdi.
"Adın ne?"
"Y/N L/N."
Derste boş kalınca sohbet ederdik. Sevmiştim onu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
