Wstępując powoli do piekła, byłam w niebie z moim aniołem, który był najgorszym odzwierciedleniem diabła. Jednak nadal szłam z nim ramię w ramię, pomimo tego, że ciemność pochłaniała mnie coraz bardziej.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Lekko siwy mężczyzna przeszedł obok nas poprawiając swoim wskaźnikiem pozycje jeżeli była zła. Jego wzrok był surowy, ale był przewspaniałym człowiekiem. Rozluźniłam się najbardziej jak mogłam nie psując swojej figury. Mężczyzna klasnął w dłonie, przez co każda z piętnastu dziewczyn, od razu zmieniła pozycje na kolejną, trzymając się pilnie drążka.
Nie upadnij, nie upadnij, nie upadnij, nie upadnij, nie upadnij, nie upadnij.
Powtarzałam to jak mantrę, próbując się nie rozproszyć. Nie mogłam zawieźć rodziców, baletmistrza, samej siebie. Musiałam być najlepsza. Jeżeli chciałam się wyrwać z tej dziury, musiałam dostać się do L'École de Danse.*
Nie było innego wyjścia.
– Pozycja czwarta! – powiedział pewnie. W sekundę każda dziewczyna równo zmieniła pozycje. Moja lewa dłoń wysunięta była w stronę mężczyzny, a prawa ustawiona do góry, ułożona w kształt półkola. Mężczyzna przeszedł i sprawdził czy kąt każdej ręki jest odpowiedni.
– Pozycja piąta! Isabela popraw się – powiedział. Dziewczyna za mną poprawiła się w sekundę. Automatycznie też się poprawiłam.
– Jiyeon rozluźnij się – powiedział, a ja na pierwsze kilka sekund się rozproszyłam, ale za chwilę ponownie skupiłam na bólu mięśni swojego ciała – Dobrze. Usiądźcie nie ziemi – powiedział. Podeszłam do ławki i założyłam na ramiona swój ocieplacz. Mężczyzna usiadł na krześle.
Wiedziałam o co chodzi, dlatego też uśmiechnęłam się pod nosem, przeczuwając, że chodzi o jezioro łabędzie. W końcu za niedługo każda ze szkół baletowych musiała wystawić sztukę.
– Jak wiemy, w grudniu będziemy wystawiać jezioro łabędzie. Faktycznie zostało jeszcze pół roku, ale informuje was teraz, bo od przyszłego tygodnia wasze zajęcia będę prowadził z nauczycielem z NBS* – powiedział, a wszyscy zaczęli klaskać. Nauczyciel z Kanady? Trzeba będzie się przyłożyć o dziesięć razy bardziej, jeżeli mam zdobyć rolę Odetty – Dlatego od przyszłego tygodnia zmienia się wasz plan zajęć, i pracujemy znacznie ciężej. Dlatego miejcie się na baczności, a teraz zmykać do domu!
Kazda z dziewczyn wstała i się ukłoniła po czym wszystkie wybiegły z sali. Sama poszłam za nimi. Weszłam do szatni i zdjęłam swoje tutu wraz z resztą ubrań. Odłożyłam swoje pointy do szafki i założyłam normalne ubrania.
– Idziesz dzisiaj z nami na wyścig? – zapytała Isabel. Spojrzałam na nie wzdychając ciężko.
– Powinnyście się bardziej skupić na swoich postawach, a nie na jakiś tam wyścigach. To jest nielegalne, zacznijmy od tego – powiedziałam, na co Minha przewróciła oczami siadając nade mną.
– Jiyeon, tym momencie jestem już po balecie, dlatego też z przyjemnością powiem, że nie obchodzi mnie to – powiedziała Isabel, siadając obok mnie.
