~MAFYA JİMİN~

15£

İçeri giren jungkook'du kırılan kapıyla beraber yere düşmüştü yerden destek alıp ayağa kalkınca bize baktı önce dondu sonra yerde yatan jimin'i göründü koşarak yanına geldi

"Ne oldu burda kim vurdu onu."

Bağırması ağlamamı çoğaltmıştı.

"Kendini vurdu konuşuyorduk ve bir anda ateş etti deli."

Dudaklarım tittredi

"Sikeyim ilişkinizini."

"Hastaneye gidelim."

"Olmaz hastaneye gidemeyiz araba ormanın içinde sırtıma çıkmasına yardımcı ol eve doktor çağırırız."

"Tamam ama çok kan kaybediyor."

Jimin'in kollarından tutarken bende bacaklarından ittirdim canı yanmış olacak ki dişlerini birbirine bastırdı ve inledi jungkook rahatça sırtına alınca beklemeden arabaya koştu

"Dayan aslanım yaşatıcaz seni."

Arabaya yaklaşmıştık.

"Cebimden anahtarı al arabayı aç."

Jungkook'un cebine elimi soktum arabanın anahtarını bulunca kapıları açtım.

"Sen arka koltuğa geç dizine yatırayım."

Kafa salladım önce ben bindim ardımdan jimin'in kafasını dizime koydu bagajın kapağını açıp içinden tişört aldı.

"Bunu yaranın üzerine bastır."

Elime aldığım beyaz bez parçasını yaranın üzerine bastırdım jimin ellerini bezin üzerine koydu birkaç saniye gözlerini açtı ama uzun sürmedi geri kapandılar jungkook'da sürücü koltuğuna geçip arabayı çalıştırdı daha önce hiç bu kadar hızlı sürdüğüne şahitlik etmemiştim Jimin'in evine yakın olduğumuz için oraya gitmek zorunda kaldık jungkook eline telefonunu alıp birkaç tuşa bastı

"Alo hemen patronun evine gel yanında da ne aletin varsa getir."

_____________________________________________________

Çok geçmeden eve varmıştık jungkook arabadan inip arka kapıyı açtı.

"Aynı şekilde sırtıma alacağım."

Jimin'in kollarını göğsünde sıkıca birleştirdi öne doğru atılınca jimin'i kolayca sırtına aldı.

"Arabanın torpidosunda anahtar var."

Kapıyı açıp dışarı çıktım ön tarafa geçip anahtarı aldım koşarak evin kapısını açtım jungkook merdiveleri hızla çıkta yatak odasına geçip yatağın üzerine yatırdı doktorda ardımızdan eve girmişti

"Çok mu kan kaybetti."

"Evet."

benim dışarıda beklememi istediler dışarı çıkıp kapıyı kapattım ama bir saniye bile kapının önünden ayrılmadım konuşulanları rahatlıkla duyabiliyordum.

"Zorlu bir süreç olucak bilinci açık olmazsa hastayı kaybederiz anestezi uygulamayacağım."

Anestezi olmadan ameliyat mı edeceklerdi bu acıya kim katlanabilir ki yere oturup beklemeye başladım.

İçeriden jimin'in bağırma sesleri geliyordu kulaklarımı kapattım gözyaşlarımın yere damlamasına izin verdim canı yanıyordu sevdiğini kanıtlamak için kendini vurdu ama ben onun sevgisine bir türlü inanmadım.Doktor içeriden çıkınca hemen ayağa kalktım ellerimle gözyaşlarımı sildim.

"İyi mi şuan."

"Dinlenmesi gerekiyor durumu iyi bilinci de açık birkaç dakikaya uyanır."

Yüzümdeki gülümseme kocaman oldu doktorun elini tutup sıktım.