~MAFYA JİMİN~

30£

HİKAYE O KADAR SARDI Kİ KENDİMİ TUTAMADIM YENİ BÖLÜMÜ YAZDIM.
VOTE ATALIM.

JİMİN'DEN

Silah sesinden sonra yere yığılan jungkook'la şaşkınlığım daha da arttı ellerim titriyor parmak uçlarımı hissedemiyordum. Etraftaki insanlar yerde yatan iki bedene korkuyla bakıyorlardı elimi aura'nın başının altından çektim titreyen parmaklarım vücuduma ihanet ediyordu cebimdeki telefonu çıkarıp rehbere girip valeriya'yı aradım telefonu kulağıma yaklaştırıp çalmasını bekledim. Etrafta dedikodu yapan insanların kelimeleri zihnimde yankılanıyordu kafamı kaldırıp insanlara bağırdım.

"NERDE BU AMBULANS."

Gözlerimden akan yaşlar etrafı görmemi engelliyordu neden kurunun yanında yaş da yanıyordu. Derdi olan erkek erkeğe benimle çözmeliydi kadınları böyle işlere sokmak adil değil sinirle kafamı salladım.

"Gelmek üzeredir."

Ses gelen telefonuma kulak verdim.

"Alo."

Gelen kadın sesiyle telefonuma baktım sersemlemiştim  doğru ya valeriya'yı aradım daha bir saniye önce tuşladım ama aradığımı unutmuştum.

"Çabuk gel vuruldular."

Dudaklarımdan çıkan kelimeler bu olmuştu.

"Ne diyorsunuz hiçbirsey anlamadım."

"KONUMA GEL SORU SORUP DURMA."

Ellerim kan olmuştu telefonu kapatıp ekrana döndü gozlerim. Her tuşlama yaptığımda ekran daha da kan olduğu için yazıları zar zor görüyordum. Uzaktan gelen ambulans seslerini duyduğum zaman biraz rahatlamıştım çünkü gelmişlerdi onları elinde sonunda kurtaracaklardı. Jungkook'un zihni açıktı kafasının hareket ettiğini görüyordum.

"Abi."

"JEON."

Kanlı ellerimi jungkook'un yüzüne koydum.

"İyi misin abim."

"Sağ tarafımdan vurmuşlar büyük bir sıkıntı yok."

Gelen sağlık ekiplerini görünce el işareti ettim parmaklarımı tekrar aura'nın yüzüne koydum.

"Merak etme güzelim kanını yerde bırakmayacağım."

"Ne oldu burda."

Sağlık çalışanının sorularına cevap verecek durumda değildim sinirle döndüm kadına.

"Soru sormanın sırası değil hastaneye yetiştirin şu insanları."

Aura ve jungkook'u sedeyeye koyup ambulansın arkasına bindirdiler. Gözleriyle sağda solda beni arayan valeriya'yı görünce el işareti ettim yanıma gelmesi için koşarak geldi.

"İyi misiniz."

"Değilim."

Gözlerim kıpkırmızı olmuştu ellerim kan içindeydi hem de sevdiğim kızın kanıydı bunlar kendimi toparlayıp şoförün tarafına geçtim

"Hangi hastaneye götürüyorsunuz."

"Merkez'e."

"Arkanızdan geliyoruz."

Ambulansın kapısının kapanmasına yardımcı olduktan sonra valeriya'ya döndüm.

"Benim araba uzakta seninkiyle gidelim."

Valeria sürücü koltuğuna oturdu yanına da ben oturdum ambulans hareket edince bizde arkasından hareket ettik.

"Ne olduğunu anlatacak mısınız?"