KIŞ GÜNEŞİ

4.BÖLÜM:İLK ŞİFRE

Özlediğimiz şeylerden ne kadar kaçabiliriz?

Bir gün gelir, o özlediğimiz şeyler tekrardan bulmaz mı bizi?

Yoksa sonsuzluğa mı aittir o hasret tufanı?

Belki de yok olmuşluğun sesidir tüm bu patırtı.

Sizce, onu bir daha görebilecek misiniz?

Ona tekrar dokunabilecek, ona tekrar sarılabilecek, onun kokusunu tekrardan içinize çekebilecek misiniz?

Ya da eskisi gibi olabilecek misiniz?

Çok büyük kırgınlıklarınız olacak. Onu öldürmek isteyeceksiniz, aynı zamanda ayağına taş batmasını bile istemeyeceksiniz. Ona sormak isteyeceksiniz, beni neden bıraktın, aynı zamamda susmak isteyeceksiniz. Ona sarılmak isteyeceksiniz ama kokrkacaksınız, çünkü sizde bilmiyor olacaksınız:

Zaman, bizden bizi mi aldı?

Yoksa biz mi oluşturduk bu noksanlığı?

Yinede her şeye rağmen size şunu söylemek istiyorum. Eğer bugün geldiyse, onu öpmek için yarını beklemeyin. Bir bakarsınız yarın yok olmuşlar.

4.BÖLÜM : İLK ŞİFRE

Hayatın bazen çok üstümüze geldiğini umarım sadece ben düşünmüyorumdur. Keşke diyorum bazen. Keşke herşey daha farklı olsaydı.

Keşke param olmasaydı da, mutlu olsaydım.

Biliyorum, evet para çok büyük bir mutluluk. Allah kimseyi yoklukla sınamasın. Ama şu da çok kötüdür ki, dünyada adını duyuran bir ailenin çocuğu olup, ailenden şiddet görmen, odadan dışarıya adım atamaman ve bu yüzden de paranı harcayamaman ve harcayamadığın paranın seni mutlu edememesi.

Evet, bu bendim.

Para deseniz hep vardı, servetler benim adıma açılmış onlarca hesaptaydı fakat ben bu servetin tek bir kuruşuna bile dokunamamıştım. Bir markete gidip, bir tane çikolata alamamıştım. Üzgünüm geçmiş yıllarım, ben size hiç güzel bir hayat yaşatamamışım.

Terasta ne kadar durduğumu bilmiyorum. Şarkılara eşlik ederek bir kaç dal sigara içmiştim.

Tamam, pekala.

Tüm paketi bitirmiştim.

Paketi terastaki ufak çöp kutusuna attım. Ve yavaş adımlarla aşağıya indim. Gerçektende yokluğum fark edilmemişti.

Arkada 40 Yılda Bir Gibisin şarkısı çalıyordu. Herkes, ayıptır söylemesi sanki birbirlerine girermiş gibi dans ediyordu. Erkekler kızların belinden tutmuş kızlarda bi o yana bi bu yana kafalarını ve kollarını sallıyorlardı. Tabii başka bir taraflarınıda.

Gözüm Kumru ile Doruğu aradı. Kumru'yu görebilmiştim. Caner'le mutlu mutlu birşeyler konuşuyordu. Ama tabii ki bu mutluluk parti bitene kadardı Doruk ve Kumru arasında üçüncü dünya savaşı her an çıkabilirdi. Çünkü Doruk söz konusu Kumru ve ben olunca fazla kıskanç oluyordu.

Kumru ile Caner'i göz radarımdan çıkardım. Gözüm Doruğu aradı. Koca salonu inceledim ama ne onu ne de Merve'yi göremedim. Arkamı döndüm ki Doruk Merve'nin elinden tutmuş, merdivenlerden yukarı kaçırıyor kızı.

Hayır, hayır. Düşündüğüm şey olamaz değil mi?

Hayır, hayır ya yok canım olmaz öyle şey.

O zaman neden yukarı çıktılar? Doruğun odası yukarda değil mi?

Lan, yoksa...

LAN EVLEMEDEN Mİ!