Sonsuz Son ~hayal durağı~

5.

Aşık oldum delilerce
Et kemiğe değil ama
Tüm renkleri kucaklayan
Bu koca harikaya

Hayran kaldım
Topraktan gelip toprağa dönene
Rüzgarın saçımı okşayışı
Ne güzel histir sevene

"Ben aşık oldum. Uzun zamandır kendimi bu kadar huzurlu hissetmiyordum. Her şey harikaydı. Renkler, sesler...

Uzun zamandır görmek istediğim park ormana gelmiştim. Burayı bu kadar inanılmaz beklemiyordum. Bin bir renge sahip orman ve ortasından akan bir dere... Ötüşen kuşlar huzurlu görünüyordu. Sahi hayvanlar birbirinin kalbini kırar mıydı? Bilirler miydi kötü sözü, kırılmış kalbi?

Bir banka oturup her şeyi detaylıca inceliyordum. Gözyaşı mavisi bir dere, üzerinde yüzen mutlu ördek 'ailesi'... Umutu, yaşamayı size ısrarla hatırlatan bin bir tonlu ağaçlar... Ara ara çıkmış, mutluluk saçan turuncu çiçekler... Sonsuza uzanan koca mavi bir gökyüzü ve içine serpilmiş saf beyaz bulutlar...

İşte ben bunlara aşık olmuştum. Her gün ağlamaktan gözleri şişmiş, kalbinin karanlığı yüzüne vurmuş, fazla saf olup kullanılan, hep mutsuz olan, her şeyi şakaya bağlayan ya da hiçbir duyguyu yaşamayan et yığınlarına aşık olamam ben. Olsam olsam tüm her şeyini cesurca gösteren bu doğaya aşık olurum.

Yanıma yaşlı bir adam gelip oturdu. Bir süre etrafı izledikten sonra 'Yerinde duramayan bir eşim var. Duyguları en dibine kadar yaşar. Doğayı da çok sever. Hep doğadan biri olmaktan bahsedip durur.' dedi.

Sonra bana dönüp 'Biliyor musun, şimdi o da doğadan biri. Ama bir fark var: ağacı, çiçeği görebiliyorken onu göremiyorum.' dedi. Gözleri dolmuştu.

'Seni ona benzettim, özellikle bakışlarını. O çok hayal kurardı. Sen de kur kızım. Ama doğadan biri olmanın hayalini erken kurma, tamam mı?' dedi buruk gülümseyişiyle.

Doğadan biri olmak... Kulağa hiç de fena bir hayal gibi gelmiyor."

~renkleri buruk bir gün~