Ikaw ang damgo nga wala nako damha nga akong makab-ot. Usa ka ka maanyag nga bituon nga nagasidlak sa mangitngit nga kalangitan samtang ako magtan-aw kanimo sa gab-ing malinawon. Ang imong hulagway nga walay sama nga bisan ang mga diyosa sa kabukiran dili makatupong sa imong kaanyag. Ang tanang mga baba mangatagak sa dihang ila kang makita ug kon ang imong mga mata mahitagboan sa paglantaw, ang among kasing-kasing mag-iktin-iktin sa kalipay. Unsa pa kaha kon ang imong nagpula-pula nga ngabil ang mahagkan? Tingali maglagubo ang dughan ug daw makuyapan sa dihang mahimamat ang katam-is niini. Tanang babae gusto mahimong sama kanimo. Daghang lalaki usab ang nangandoy sa imo. Pero wala nako damha nga sa kadaghang tawo sa kalibutan, ako ang gipili nimo. Ako na ang pinakaswerte ug pinakamalipayon nga tawo sa kalibutan sa dihang ako ang naibgan nimo. Maong akong palangga, ang tanang paghigugma ug pagpangga akong ihatag kanimo. Ako kang protektahan ug akong ipabati sa imo ang gugmang tinud-anay. Dili angay nga ipabati sa imo ang kasakit. Akong palangga, ikaw akong ampingan tungod kay ikaw daw sama sa diyamante nga lisod pangitaon. Ikaw mahalon. Ug sama sa nagtag-iya sa diyamente, akong ipabati sa imo nga dili ka baratohon ug ikaw bililhon.
BINABASA MO ANG
Sa Matag Hagtok Sa Taknaan
PoetryIkaw lamang ang kanunayng higugmaon sa matag adlaw ug sa matag hagtok sa taknaan. Sa Matag Hagtok Sa Taknaan ni M. Pahina Book Cover made with Canva by Nasiyat Akmatova
