Niadtong takna nga imo kong gibiyaan, abi nakog mamahimo na nakong mubarog sa akong kaugalingong mga tiil...
Apan wala ko magdahom nga kanunay nakong handumon ang ngalan nimo sa matahom nga kagabhion. Wala nako damha nga makita tika sa tanang mga butang ug sa tanang mga lugar–sa kangitngit ug sa kahayag, sa mga buwak ug sa tanang klase nga pananom, sa kabugnaw sa hangin ug sa karaang mga kanta, bisan pa man sa pagsubang sa adlawng maanindot hangtod sa pagsalop niini sa kasadpan.
Kon kining paghandom dili maundang, mamahimo kaya nakong kalimtan ka sa dayon? Mag-unsa na lang ang akong dughan kung bisan ang pagsing-aw sa mga langgam, atong kaagi ang akong madunggan?
Abi nako ug sayon lang jud ang buhian ug hikalimtan ka apan ang tanan abi lang nako. Bisan pa man sa akong pagkahingalimtanon, ang atong gugmang napalong kanunayng magdula-dula sa akong hunahuna daw sama sa paborito nakong salida nga kanunay nakong balik-balikon sa pagtan-aw. Ang paglab-as sa atong paghinigugmaay, labihan katam-is. Apan sa dihang akong mabat-onan nga imo nakong gibiyaan, labihan kasakit.
Akong pinalangga, unsaon tika paglimot sa dayun?
BINABASA MO ANG
Sa Matag Hagtok Sa Taknaan
PoetryIkaw lamang ang kanunayng higugmaon sa matag adlaw ug sa matag hagtok sa taknaan. Sa Matag Hagtok Sa Taknaan ni M. Pahina Book Cover made with Canva by Nasiyat Akmatova