Üniversite sınavına hazırlanıyordum bazen iyi giderken bazen hiç iyi gitmediği günler oluyordu.Uzun süredir içimde bir huzursuzluk vardı. uzun süredir erken kalkma alışkanlığı edinmeye çalışıyordum.Yatmak üzereydim 15 tatil sonrası okula dönecektik ve o zaman her şey normale dönecekti diye umuyordum. Sonrasında kar tatili haberi geldi daha fazla geç olmadan uyumam gerekiyordu. Uyudum.
(Deprem oldu)
Yatağım beşik gibi sallandı ne oluyordu böyle? saat 4 buçuk civarıydı hemen annem ve babamın odasına daldım uyanmışlardı. Ardından dayım annemi aradı şükür hepimiz iyiydik çünkü sonradan asıl depremin burada olmadığını öğrendik. Babamla kalktık ve daha yatmadık televizyonu açtık tam bir facia...
Başlarda sadece bir kaç ev harici bir görüntü yoktu ama zamanla ortaya çıkan her şey insanı mahvetmeye yeterdi. Öğleye kadar odamda ders çalıştım sonra öğle vakitleri masamda tekrar sallandım başım döndü herhalde dedim deprem olduğunu hissedince korkuya kapıldım çünkü eski bir evin 5. katında yaşıyorduk. Odaya gittim televizyonu tekrar açtım ve yaklaşık 2 gün sadece televizyonda kurtarılmayı bekleyen insanları izledim.İçim parçalandı. Deprem bölgelerine çok yakın bir şehirde yaşıyoruz ve bazen artçı depremlere kadar hissediyoruz bir taraftan yardım koşuşturması başladı o esnada. Herkes bi şeyler yapmaya çalışıyordu yaşadığım şehir karla kaplanmıştı hava soğuktu ve o soğuk dediğimiz havalarda kim bilir kaç kişi soğuktan kurtarılmayı beklerken öldü. Okul hala tatildi dershanede tatil yapmıştı çünkü çoğu kişi kimi yakınları için kimi yardım için koşturma derdine girmişti. Her şey çok kötüydü siz hiç kefen yardımı duydunuz mu? Ben ilk defa duydum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZELZEDE
Teen FictionDepremler oluyor hem ülkemde hemde beynimin içinde. içimde beni sallayan milyonlarca düşüncenin içinde kaybolan ruhum yabancı bir kişilik artık. Kendisiyle tanıştırmıyor beni daha doğrusu benleri...
