a forbidden love story

hoofdstuk 8

Het is vanochtend dé eerste dag van school, allee dé eerste echte dag op mijn nieuwe school. Dé dag waarop ik les krijg van mijn nieuwe leerkrachten. Gisteren heb ik mijn wekker extra vroeg gezet om eens op mijn gemakje te douchen en mij klaar te maken. Dus als ik mijn wekker hoorde ben ik direct opgestaan. Nu sta ik in de douche, rustig te douchen. Er zit conditioner in mijn haar en ik scheer mijn benen, tot ik plots geroep hoor. Aaron is weer eens zijn bitch van gisteren aan het buiten sturen. Ik snap dit echt niet, waarom doe je zoiets op de dag voor school. Bon, jah niet mijn probleem. Ik doe gewoon rustig verder. Als mijn benen geschoren zijn, zet ik de douche terug aan en was mijn haar uit. Ik ben nog maar net uit de douche of ik hoor Aaron al zeggen dat ik moet voort doen, want hij wilt ook nog douchen. Ik zeg dat ik bijna klaar ben en besef net dat mijn kleren nog in mijn kamer liggen. Dan maar met handdoeken rond mijn lichaam naar mijn kamer gaan zeker. Ik doe de deur open en daar staat Aaron al ongeduldig te wachten. Als ik buiten kom begint hij te fluiten. Ik geef hem een vieze blik en loop verder naar mijn kamer. Ik kom in mijn kamer en ga naar mijn kast om mijn kleren voor vandaag te kiezen. Ik neem een rode cargo broek met een zwarte crop top en een zwarte crop top sweater met rits, als schoenen beslis ik mijn witte converses aan te doen. Als ik mijn outfit aan heb, ga ik naar de kamer van Zo, Emily, Chloe en Amber. Als ik daar aangekomen ben, klop ik hét deuntje op de deur. Zoey en ik hebben een deuntje zodat we weten dat wij het zijn. De deur vliegt vrijwel meteen open en ik zie dat Zoey nog niet eens is omgekleed. Ik zeg: "Meid, het is al bijna tijd om te eten, trek je kleren aan. Je gaat te laat zijn." Soms moet ik echt haar moeder spelen. "Ja, maar ik weet geen outfit en Emily, Amber en Chloe hebben al geprobeerd te helpen, maar het lukt hen niet.", is haar antwoord. "Aha, dit klinkt als een klus voor Victoria.", zeg ik al lachend. Ik ga naar binnen en we gaan naar Zoey's kamer. Ik zie allemaal kleren op en naast haar bed liggen. "Oké, ehm, oehhhh, ik weet het al. Waarom pak je die groene sweater, zwart topje en groene broek niet?", zeg ik na een paar minuten kijken. "Ohh ja, aan die combinatie heb ik nog niet gedacht", en na deze woorden verdwijnt ze, met haar outfit, de badkamer in. Na een paar minuten komt ze naar buiten en ik begin spastisch te klappen. Oké, nu haar make-up nog. Na een paar minuten ben ik klaar met haar ogen, het ziet er echt heel goed uit, al zeg ik het zelf. Nadat iedereen klaar is met zich om te kleden, lopen we naar beneden om te gaan ontbijten. We lopen de trappen af en zien Alec, Nick en Jake staan. Ze voegen zich bij ons en we wandelen verder naar de ontbijtzaal. Als we beneden zijn, slaan we de grote deuren open en zien we dat er nog bijna niemand is. Hoe kan dit, het is de eerste dag van school?? Maar jah, not my business. We wandelen verder tot aan het banket. Iedereen van ons neemt een plateau, bord, glas en bestek. Daarna schuiven we aan en nemen elk alles wat we willen. Ikzelf neem twee boterhammen, een potje met havermout, yoghurt en aardbeien, frambozen, banaan, bosbessen en aalbessen. Als drinken neem ik een glas vers geperst appelsiensap. Ik ben eigenlijk heel blij dat ik verhuisd ben, het eten op deze school is overheerlijk. Nadat ik alles heb genomen schuif ik bij de rest aan tafel. Als ik zit begin ik te eten en we praten over van alles en nog wat. Aaron, Dylan en Dean lopen de grote deuren binnen, want ineens wordt alles stil. Ik lach mega luid met iets wat Jake net heeft gezegd en tuurlijk heb ik de aandacht getrokken van iedereen die hier in de zaal zit, maar voornamelijk van Aaron. (Jah, dude, je moet niet verwachten dat als jij binnen komt iedereen stil is.) Maar jah, hij komt dus onze kant uit. Voordat hij nog maar iets kan zeggen, ben ik hem voor en zeg: "Laat me raden, ik ga weer een hele preek krijgen over dat jij dé badboy bent van deze school en dat jij alles voor het zeggen hebt. Dat jij zogezegd dé leader bent van onze school. Maar guess what, i don't care. Jij bent even oud als mij en hebt niet alles voor het zeggen, je bent hier niet de baas. Het is niet omdat jij elk meisje hier al in je bed hebt gekregen dat ik moet luisteren naar jou, je begeeft je niet in een machtspositie tegenover mij, dus ik luister helemaal niet naar jou." Hij is helemaal razend geworden, en als blikken konden doden, lag ik nu al zo'n 200 kilometer onder de grond. Zoals ik al had gezegd, is hij dus razend en zoekt iets om mij mee te kunnen vernederen. Dit gaat hem toch niet lukken, ik ben hier gewonnen met zijn spelletje. Oeps, zoals altijd juich ik weer net iets te vroeg, want voor ik het weet voel ik iets plakkerigs langs mijn nek naar beneden lopen. Mijn vers appelsiensap glijdt langs mijn lichaam naar beneden. Dit meen je niet, ik ga nieuwe kleren mogen aandoen. Ik besteed verder geen aandacht aan Aaron en zijn vrienden en eet verder mijn ontbijt op, want ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag, zoals iedereen weet. Nadat ik mijn eten snel heb opgegeten, loop ik naar boven om nieuwe kleren aan te doen. Ik neem een nieuwe outfit uit mijn kast en steek mijn plakkende in de wasmachine, die ik laat draaien, aangezien ik dat nog niet had gedaan deze week. Ik kijk in de spiegel en zie dat mijn haar ook onder het sap hangt, dus ik ga dat nog snel gaan wassen en mijn make-up doe ik ook opnieuw, deze keer wel met waterproof. Als ik klaar ben ga ik naar beneden en net als ik er ben, gaat de bel. Ik loop naar mijn locker, haal mijn boeken eruit en ga zo snel als ik kan naar mijn klaslokaal. Het is handig dat ik hier al een week ben, zo weet ik waar mijn lokaal is. Na een minuut of zo, kom ik aan bij mijn thuisklas. Ik zwaai de deur open en iedereen kijkt mij aan. Ik loop tot aan de bureau van de leerkracht en zeg dat Aaron appelsiensap over mij heeft gegooid, waardoor ik mij nog moest omkleden en mijn haar wassen. Hij zegt dat het goed is en dat ik mij op mijn plaats mag zetten. Ik loop naar achter in mijn lokaal en als ik net bij mijn plaats ben, wordt de deur een tweede keer open gezwaaid. Rarara, wie komt er nu de klas binnen, zoals een echte baddie. Aaron, dé badboy (allee dat gelooft hij van zichzelf) van de school, gevolgd door zijn twee schoothondjes, Dean en Dylan. En tuurlijk zegt de leerkracht er niets op, just like in a classic badboy story. Ze gaan naar hun plaats en zetten zich elk op hun stoel. De leerkracht gaat verder met zijn les en ik voel constant propjes tegen mijn hoofd. Ze komen van achter mij, en ik probeer ze te negeren, maar stiekem ben ik toch wel benieuwd naar wat er in staat. Dus ik open ze, maar dat had ik beter niet gedaan. Ik voel dat er tranen in mijn ogen komen en vraag beleefd aan de leerkracht of ik naar de wc mag. Als hij zegt dat ik mag, neem ik mijn spullen en loop zo snel mogelijk de klas uit. Ik loop naar de wc en verstop mij daar. Na een half uurtje hoor ik voetstappen en probeer ik stil te zijn. Ineens hoor ik een heel bekende stem, die mijn naam roept. Het is Zoey, zij heeft gezien dat ik de klas ben uitgelopen, tuurlijk, heel mijn klas heeft het gezien. Maar zij heeft opgemerkt dat er iets mis was. Ze wou niet direct de klas uitlopen, omdat dat verdacht ging zijn. Dus heeft ze het lesuur gevolgd en is dan zo snel mogelijk naar de wc's gelopen. Als ik zeker weet dat ze de enige is in de wc doe ik de deur open en vlieg in haar armen. Ze knuffelt me terug en strijkt men haren, terwijl ze herhaaldelijk zegt dat alles oké is. Maar dat is het niet, dat zal het nooit zijn. Ze vraagt waarom ik uit de klas ben gelopen en ik geef het briefje dat naar mijn hoofd is gegooid. Als ze het opent, trekt ze me in een knuffel en zegt: "Luister niet naar die dwaze kleuters, ze zijn het niet waard." Ik weet dat ze gelijk heeft, maar ik kan het niet uit mijn hoofd krijgen. We knuffelen nog een paar minuten en ik zeg dat ik me voor vandaag ziek ga melden. Waarop ze antwoordt: "Ik ga eerst mee met jou naar de balie om jou ziek te melden, daarna ga je naar je kamer en doe je geen domme dingen. Als je veilig bent aangekomen bij je kamer, stuur je een berichtje naar mij. Gewoon zodat ik weet dat alles goed is. Dan ga ik terug naar mijn klas, want ik ben al te laat. Is dat oké voor jou?". Ik knik zacht met mijn hoofd, en we vertrekken naar de balie. Als ik tegen de vriendelijke secretaresse heb gezegd dat ik ziek ben, ga ik naar mijn kamer. Ondertussen is Zo naar haar klas gegaan. Na een paar verdiepen ben ik in mijn kamer en stuur ik zoals ik had beloofd een berichtje naar Zoey. Als ik een uurtje op mijn bed heb gelegen en geprobeerd niet meer te denken aan het briefje. Lukt het niet meer, ik neem mijn trainingskleren en loop naar mijn garage. Als ik de poort heb geopend, neem ik mijn moto eruit, doe de poort toe en rijd naar het hoofdkwartier. Na een paar minuten ben ik daar aangekomen, en ik loop meteen door naar de kleedkamer, waar ik mij omkleed. Ik trek mijn trainingsbroek en sportbh van Nike aan, als ik die aanheb loop ik naar de zalen terwijl ik mijn haar in een hoge staart doe. Als ik door de gang wandel om naar de zaal te gaan, kom ik mijn baas tegen. Hij vraagt waarom ik niet op school ben en of ik mijn lijst voor nieuwe rekruten al af heb. Op zijn eerste vraag antwoord ik door het briefje van vanochtend te tonen en te zeggen dat het gewoon niet meer lukte om terug in de klas te gaan zitten. En op zijn tweede vraag zeg ik dat het af is en dat ik de lijst op zijn bureau ga leggen, want ik heb de lijst mee. Hij zegt dat het oké is en dat hij mij nog veel gaat zien de volgende dagen. Na zijn antwoord lopen we beiden onze eigen kant op, hij gaat naar zijn bureau en ik ga naar de zalen. Ik doe de deuren open en ga naar binnen terwijl ik mijn airpods in steek en mijn playlist op leg. Mijn gerief leg ik aan de zijkant van de boksring, waarin ik ga staan. Het liedje 'You don't even know me' van Faouzia begint te spelen en ik begin hard op de bokszak te schoppen en te slaan. Als ik er een half uur op ben los gegaan, ga ik uit de ring en haal een van de gevechtsrobots. Deze zijn speciaal gemaakt om mee te vechten. Je kan deze op verschillende standen zetten om mee te vechten, je begint meestal bij één en bouwt zo verder op naar niveau vier. Maar ik ga direct voor niveau vier, de andere standen zijn redelijk makkelijk en hierdoor kan ik mijn hoofd op andere gedachten brengen dan het briefje van vanochtend. Na ongeveer een driekwartier ben ik erin geslaagd de robot te verslaan, maar ik heb wel een wonde op mijn hoofd eraan over gehouden. Ik herinner me nu net dat ik eigenlijk twee weken niet mocht sporten, maar het maakt mij niet uit, want mijn wonde op mijn rug doet geen pijn. Na het verzorgen van mijn wonden die ik heb opgelopen tijdens het vechten met de robot, ga ik naar de zaal met de werpmessen en wapens. Eerst ga ik naar de schiethallen, dit is een van mijn specialiteiten, dus ga ik hier wat langer mee bezig zijn, aangezien ik dit echt heel leuk vind om te doen. Ik begin bij de niet-bewegende poppen en raak ze allemaal op de plaats waar hun hart moet zitten. Dit niveau is veel te makkelijk, dus we gaan naar een niveau moeilijker, de bewegende poppen. De eerste zijn nog makkelijk en raak ik ook in hun hart, maar naar het einde wordt het moeilijker. Ik heb de pop tien keer net niet in het hart geraakt, twee keer net naast de pop geschoten en zeven keer in het hart. Dus dit is redelijk goed, maar ik moet ze allemaal raken, dus ga ik verder trainen. Na vier keer opnieuw proberen heb ik al mijn kogels in de pop gekregen. Zeventien keer in het hart en twee keer net naast het hart. Dit is een hele vooruitgang sinds de eerste keer vandaag. Ik besluit dat ik genoeg heb van het schieten. Het laatste dat ik vandaag ga doen van training is werpen. Ik neem een paar messen en gooi naar de niet-bewegende pop. Ik raak hem vol in zijn hart, bij elk mes dat ik gooi. Dit is goed, dus ga ik over naar de bewegende poppen, want ook hier heb je een makkelijk en een moeilijk niveau. Net zoals bij het schieten wordt het telkens moeilijker en moeilijker, maar na vijvendertig minuten is het toch goed geweest voor vandaag. Ik besluit af te ronden en mijn lijst binnen te brengen bij mijn baas. Als ik bij zijn bureau ben, zie ik dat hij met iemand aan het bellen is, dus ik probeer hem niet te veel te storen en leg het papier op zijn bureau. Hij ziet het en zegt dat ik even moet wachten, want hij heeft nieuws voor mij. Dus ik wacht even en na een paar minuten is hij klaar met bellen en zegt: "Ik heb een paar mededelingen voor jou, Victoria. Ik belde net met het ziekenhuis, omdat er een paar mensen binnen zijn gebracht vandaag. Zoals je wel wist, was er vandaag een missie om een bende drugssmokkelaars op te nemen. Deze is dus faliekant mislopen en de bende is niet opgenomen, ze zijn kunnen vluchten. Maar ik heb jou vandaag zien trainen en ik denk dat je al in staat bent deze missie te vervullen, dus ik geef hem aan jou. Het is ook jouw keuze wie je mee wilt op jouw missie. En toen ik jou net zag binnenkomen dacht ik eraan om het ziekenhuis te vragen naar jouw moeder, goed nieuws ze wordt over drie dagen ontslagen uit het ziekenhuis." Oké, nu ben ik heel blij, ik praat nog een beetje met hem en ga dan naar school met mijn moto. Na tien minuten ben ik terug aan de poort en rijd naar mijn garage. Onderweg heb ik nagedacht over wie ik mee ga nemen op mijn missie. Ik loop mijn garage uit, doe de poort toe en op slot, zodat er zeker niks gestolen kan worden en ga dan langs de balie naar mijn kamer. Als ik binnenkom in mijn kamer, negeer ik Aaron, ga verder naar mijn bed en plof me erop. Ik ben echt uitgeput van al dat trainen, normaal train ik altijd hoe lang ik nu heb gedaan, alleen was het nu heel intensief. Ik denk dat ik vannacht goed ga slapen. Als ik een beetje ben bekomen van mijn training, ga ik douchen en daarna slapen, met het gedacht dat ik morgen de nieuwe rekruten mag beginnen met trainen. Ik kan niet wachten tot morgen.