Lee MinJi sabah kendini hiç bilmediği bir yerde bulmuştu.
Çok şaşırmış ve korkmuştu, dün gece odasında uyuduğuna emindi fakat şu an bulunduğu yer kendi odası değildi.
Etrafına bakındığında farklı yerlerde uyuyan 6 farklı genç gördü.
Bir başka yani 7. Genç ise bir köşede oturmuş etrafına bakınıyordu.
MinJi genci fark etti ve neler olduğunu sormak için ona yöneldi.
"Hey sen! Neler oluyor burada? Neredeyim ben?"
"Bende bilmiyorum! Uyandığımda bu lanet yerdeydim!"
MinJi akıllı bir kızdı ve cesur da biriydi. Hayatında ilk defa böyle bir şey başına geliyordu, fakat biliyordu ki korkmanın ona bir faydası olmayacaktı.
Bu yüzden MinJi kalkıp etrafı incelemeye başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiç pencere yoktu, aydınlatma olarak sadece şöminenin yanındaki avize vardı ve etrafta rastgele yerlerde bir kaç sandalye ve minder.
MinJi kapıya doğru yöneldi ve kapı tabii ki kilitliydi.
Ayrıca kapı demirdendi yani kırılamazdı, MinJi etrafı incelemeye devam ettiği sırada diğerleride uyandı ve odayı onların endişeli ve gürültülü sesleri doldurdu.
"Ya! Bebek gibi ağlayıp gürültü yapmayı bırakın artık"
MinJi'nin sabrı taşmıştı, o çözüm yolu ararken diğerleri sadece gürültü yapıyordu.
"Her gün gözümüzü farklı bir odada açmıyoruz sonuçta!"
Dedi gençlerden biri. MinJi çıldırmak üzereydi.
"En azından benim gibi çözüm yolu arayabilirsiniz!"
Dedi MinJi, kurtulmak istiyordu bu yerden. Evine dönmek istiyordu.
Genç tekrar bir şeyler dedi ve ardından diğerleride bir şeyler demeye başladı. Odaya tekrar gürültü hakim olmuştu.
MinJi onlara aldırmayarak inceleme yapmaya devam etti.
Odanın köşelerindeki ses vericileri ve bir kaç kamerayı fark etti.
"Ya! Bu bir kamera şakası falan mı? Hiç komik değil!"
Diyerek bağırdı MinJi kameraya doğru.
Bütün gençler ona şaşkın birer bakış attı ve bir dakika bile geçmeden ses vericilerden ürkütücü ve kalın bir ses duyuldu.
