განსაკუთრებული

ერთ დღე-ღამეში...

კომენტარებში ვნახე მგონი რამდენიმეს გაგრძელება უნდოდა ამიტომ მოვიცალე და შემდეგი თავი დაგიწრეთ.
იმედია ისიამოვნებთ კითხვით🥰ასე და ამგვარად გახდა ვანშოთი ორთავიანად.
____________________

ყველა დღეს ახალი თავგადასავლები მოაქვს, იქნება ეს ცუდი თუ კარგი.
ამ დღესაც საინტერესო განვითარება უნდა ჰქონოდა თუ იმით ვიმსჯელებდით რომ ჯონგუკის ვინაობა ისევ უცნობი რჩებოდა თეჰიონისთვის.

დილით თვალები რომ გაახილა ბევრი იფიქრა იმაზე თუ რა ეთქვა საბოლოოდ კი ისევ თავის მოკატუნება ამჯობინა, ვითომ ეძინა.
ის არ იყო ადამიანი ვისაც დიალოგი უნდა წამოეწყო.

იცადა...იცადა...იფიქრა...უყურა...
იცადა....იცადა...

საბოლოოდ ზურგით შეტრიალდა და თვალები მოხუჭა.
დაძინებას აპირებდა იქამდე სანამ ძლიერმა ხელებმა მარწუხები არ შეუკრეს უკნიდან.
მუცელზე ეხვეოდა და კისერს უკოცნიდა.

-ვინ ხარ...რატომ არ შემიძლია ჩემი მოვალეობის შესრულება,
რატომ მიზიდავ ასე..._იმდენად ხმადაბლა წარმოთქვა სიტყვები, რომ თეჰიონმა ძლივსღა გაარჩია შინაარსი.

-იქნებ ის მითხრა შენ ვინ ხარ...ვფიქრობ შენ ჩემზე მეტი საიდუმლო გაქვს._ისევ  არ ახელდა თვალებს და არც მოძრაობდა.

-მომწონს შენი ხმა ახალგაღვიძებულზე._ჩაეცინა._შე-
მობრუნდი..შემომხედე

მალევე მიყვა თეჰიონი მის მითითებებს და თვალებითაც დაამყარა კონტაქტი ჯონგუკთან.

ჯონგუკმა მისი დანახვის შემდეგ ღრმად ამოისუნთქა და რამოდენიმე წამის შემდეგ თვალებზე აკოცა.
გადაწყვეტილება თქვენზეა, გადაწყვიტეთ რას გულისმობდა ეს მოქმედება თქვენი შეხედულებით, მე თუ მკითხავთ ეს ნიშნავდა:
"მიყვარს შენში ის რასაც ხალხი სიმახინჯეს ეძახის, რისაც ეშინიათ.
შენ განსაკუთრებული ხარ და მე მომწონს ეს შენში, იბრალოდ ენით აღუწერელია ის სილამაზე რასაც შენ ატარებ მე კი უბრალოდ სულელი ვიყავი ერთ დროს ამას, რომ ბოროტებად აღვიქვავდი "