ece:tamam
ama çok yorgun olduğum için gözlerim kapanmıştı
--evde--
gözlerimi açtığımda baranın kucağındaydım odamı bulmaya çalışıyo olmalıydı
ece:odam orada
dediğimde bana baktı
baran:tamam,ilacını içip uyuya bilirsin
ece:çok uykum var
baran:tamam ilacını iç ve uyu
odaya girdi ışığı dirseği ile açtı ve beni yatağıma bıraktı elindeki poşetten bir ilaç çıkardı bende yatağımı açtım ve yatıcaktım ki
baran:al bakalım
dediğin bardağımı ve ilacımı bana uzatıyodu
ece:sabah içsem aşırı yorgunum ve uykum var
baran:Olmaz şimdi iç ki sabah iyi ol
dediğinde elindeki hapı aldım ve dilimin üstüne koydum ardından suyu aldım ve içtim boş bardağı barana uzattım ve yatağa yattım
baran:iyi geceler
deyip çıktı yorgunluktan hızla uyudum
--sabah--
gözlerimi açtığımda baş ağrım yoktu ve yavaşça kendime gelmeye başlamıştım yataktan yavaşça kalktım ve tovalete gittim günlük rutunimi yaptım ve odamdan çıktım evin içinde mis gibi bir koku vardı hemen mutfağa gittim mutfakta baran vardı bende sessizce mutfağa girdim ve sandalyeye oturdum
baran:günaydın
ece:günaydın
baran:neden sessiz sessiz geldin
ece:rahatsız etmek istemedim işine çok odaklanmış görünüyodun
baran:olsun
ece:rahat uyudun mu?
baran:bunu benim sana sormam lazımdı
ece:olsun
baran:evet misafir odan rahat,sen nasıl oldun?
ece:dünden biraz daha iyiyim
baran:buna sevindim
deyip önünde döndüğünde elinde bir kase dolusu erik vardı
ece:erik bunları nerden buldun?
baran:markete gittim gitmişken aldım
ece:yaa
baran:yemek istiyosan ilk önce kahvaltı yapman lazım
ece:lütfen
baran:olmaz
ece:sadece 1 tane
baran:bir tane
deyip bana uzattı bende aldım ve bir ısırık aldım oda eline bir erik aldı ve oda bir ısırık aldı
ece:çok özledim yaz iyiki geldi
baran:burda erik ağaçları az
ece:malesef
baran:bu yüzden gidip toplayamazsın
ece:yani
deyip eriği ağzıma attım ve çekirdeğini çıkardım oda eriğin çekirdiğini çıkardı kahvaltılıkları masaya koydu bende masaya koymasında ayağa kalktım
baran:sen otur hastasın
ece:iyiyim yardım edebilirim
baran:olmaz otur hadi
ece:peki
baran:abin falan var mı?
ece:yok
baran:annen baban nerde?
ece:onlarla görüşmüyoruz yani uzaktalar o yüzden sadece telefonla konuşuyoruz
baran:anladım kardeşin var mı?
ece:yok tek çocuğum ben yani ailenin en kıymetli çocuğuyum ama umrumda değil
baran:normalde herkes bunla övünür
ece:övünülücek birşey yok babam dediğim kişi üvey babam zaten
baran:öz babana noldu?
ece:ayrıldılar ben küçükken çok üzüldüm ama şimdi iyiki ayrıldılar diyorum
baran:neden? sorun neydi?
ece:ailevi sıkıntı eskiden çok fakirdik şimdi ise zengin ben böyle mutluyum
baran:mutluysan bırak böyle kalsın
ece:yani bunları biriyle konuşmak beni sevindiriyo
baran:biriyle konuşmaya ihtiyacın var
ece:evet gizem üzülür diye birçok şeyi anlatmadım
baran:birşey anlatıcaksan arkadaşlarım bile seni dinler
ece:biliyorum
devam edicek...........
